ျမန္မာစစ္မ်က္ႏွာ (၃)

သေဘာမေတြ႕ခ်င္စရာ ဒုတပ္ရင္းမႈး

တပ္ခြဲ ဖြဲ႕ၿပီးေနာက္ တပ္ခြဲမႈးက မိမိ အဖြဲ႕၀င္မ်ားအား မိန္႔ခြန္းေျပာျပန္၏။ အဓိကေျပာသည္မွာ- “မင္းတို႔အသက္ရွင္ခြင့္ဟာ ဒီ က်ဳပ္လက္ထဲမွာ။ အမိန႔္ကို ဖီဆန္တဲ့လူ၊ စည္းကမ္းေဖါက္တဲ့လူ၊ တပ္ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကို ေသးသိမ္ေအာင္လုပ္တဲ့လူဆိုရင္ နဲနဲမွ ေလွ်ာ့မေပးဘူး၊ တပ္ကပါ ထုတ္ပစ္မယ္။” ဟု သတ္ပိုင္ခြင့္အာဏာကိုပင္ ထုတ္ေျပာေလ၏။

တပ္ရင္းမႈးကဲ့သို႔ အႏွစ္သာရရွိေေသာ မိန္႔ခြန္းမ်ိဳးကိုၾကားရမည္ဟုေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ တုန္လႈပ္အံ့ၾသလ်က္ ဒုတပ္ရင္းမႈးအာဏာတပဲသားရထား၍ ေရႊထီးေဆာင္းျပေနေသာ ဒီခြဲမႈးကို သတိထားၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေနမွဘဲဟု စဥ္းစားမိေလ၏။

အရာရွိမ်ားအခန္းတြင္ စုေ၀းၾကသည့္အခါ သူသည္ ေျမာက္ပိုင္းစစ္မ်က္ႏွာ(တရုတ္- မန္ခ်ဴး)ေျချမန္တပ္၌ ဒုဗိုလ္အျဖစ္ အမႈထမ္းစဥ္ကာလ အေတြ႕အၾကံဳမ်ား၊ စြန္႔စားခန္းမ်ားကို ကိုယ္ရည္ေသြးတတ္ၿပီး၊ ေျချမန္တပ္စီမံခန္႔ခြဲမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ မသိတာမရွိသေလာက္ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ ေျပာေေလ့ရွိ၏။

သူသည္ ဆရာ၀န္မ်ားအခန္းသို႔လည္း လာေလ့ရွိၿပီး ေဆးႏွွင့္ပတ္သက္ေသာကိစၥမ်ား၊ သုေတသနျပဳ၍ ကုသရမည့္ ကိစၥမ်ားတြင္လည္း လက္ညႈိးထိုး၍ ဆရာဝင္လုပ္သျဖင့္ ေရာဂါပိုးသန္႔စင္ရသည့္ ကြန္ေပါင္ဒါ ရဲေဘာ္မ်ားချမာလည္း ဒုကၡေရာက္ရ၏။ ဆရာ၀န္၏နယ္ပယ္အထိ ႏႈတ္သရမ္းလာသည္။

“တပ္ခြဲမႈးရဲ႕ ထင္ၿမင္ခ်က္က ခင္ဗ်ားတေယာက္ထဲရဲ႕ ထင္ၿမင္ခ်က္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ့အေနနဲ႔ေျပာရရင္ ဒါကို အမွန္လို႔တထစ္ခ် လက္မခံႏိုင္ဘူး။ ေဆးပညာအလုပ္္ထဲအထိ ဝင္ပါတာေေတာ့ မသင့္ေတာ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားအခုလို မအပ္စပ္တာေတြ ၀င္ပါေနမယ္ဆိုရင္ ဒီကေရွ႕ေလွ်ာက္ ခင္ဗ်ားကဆရာ၀န္အလုပ္လုပ္မွာလား ကၽြန္ေတာ္ကဆရာ၀န္လုပ္ရမွာလား” ဟု မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေျပာရေတာ့၏။ သူသည္တခြန္းမွ ျပန္မေျပာေပ။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ေနလွ်င္ ၿပီးတာဘဲဟုႏွလံုးသြင္းႏိုင္ေသာ္လည္း သူဝင္စြက္သမွ်ခံေနပါက တေျဖးေျဖး ကၽြန္ေတာ္တို႕အေပၚ လႊမ္းမိုးလာမည္ကို စဥ္းစားမိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

၄င္းေနာက္ပိုင္းတြင္ ဆရာ၀န္မ်ားအခန္း၌ တပ္ခြဲမႈးကို မေတြ႕ရသည္သာမက ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္းလည္း မျပဳေေတာ့ေပ။ ဆရာ၀န္မ်ားအခန္းသည္ တပ္ခြဲမႈး၏ အာဏာစက္ ျပင္ပသို႕ေရာက္သြားၿပီး ႒ာနတြင္းရွိ ကြန္ေပါင္ဒါ ရဲေဘာ္မ်ားသည္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာသြားၾကေလ၏။ ခင္ဗ်ားကို ဘယ္လိုေက်းဇူးတင္မွန္းမသိဘူး ခုမွ အလုပ္ကိုေျဖာင့္ေျဖာင့္ လုပ္ႏိုင္ေတာ့တယ္၊ ဟူ၍ဝမ္းသာအားရ ဆိုၾကေလသည္။

ျမန္မာျပည္ထဲသို႔၀င္ေရာက္ၿပီးမၾကာမီမွာပင္ သူသည္ ေျမာက္ပိုင္းစစ္မ်က္ႏွာမွ ရရွိခဲ့ေသာ ေျခေထာက္မွ ဒဏ္ရာေေဟာင္းက ျပန္ေယာင္လာေလ၏။ ဤအနာမ်ိဳးသည္ ေဆးမွန္မွန္ စားသံုးရံုျဖင့္ ေပ်ာက္ႏိုင္ေသာ္လည္း အကင္းမေသခဲ့ဘဲ ျပန္ထလာျခင္းျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ခ်ီတက္ရေသာခရီး၌ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္နာက်င္လာၿပီး ဒုကၡေပးေလေတာ့သည္။ ေဆးေပးရံုျဖင့္ မရေတာ့ေသာေၾကာင့္ အေျခအေနကိုေမးျမန္းကာ ကုထံုးကိုေဆြးေႏြးရေေတာ့၏။ အနာကိုျဖတ္ထုတ္လိုက္ရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ မနာႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ခြဲစိပ္ကုသမႈခံရန္ ရွင္းျပ တိုက္တြန္းရေတာ့၏။ သူသည္ ကၽြန္ေတာ့ကို အလြန္ယံုၾကည္ အားကိုးလွ်က္ ေေျမာက္ပိုင္းစစ္မ်က္ႏွာ၌ ခြဲစိပ္ကုသခဲ့ရမႈကိိုမူ မေကာင္းေျပာေလေတာ့၏။ ခြဲစိပ္မႈသည္ မည္မွ်ပင္ ေသးငယ္ေသာ္လည္း စစ္ေျမျပင္ဟူေသာ ပတ္၀န္းက်င္တြင္မေတာ့ အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါအရ ေဆး၀ါးသာမက ကာကြယ္မႈလည္းလိုသည္ကို သိထားရမည္ ျဖစ္သည္။ သူ၏ ေေျမာက္ပိုင္းစစ္မ်က္ႏွာမွ ဆရာ၀န္အေပၚ ျပစ္တင္သံမ်ားကို ျပန္လည္ ၾကားေယာင္ေနမိပါသည္။

ရမည္းသင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ေဆးကုသမႈ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေၾကာင့္ သူ၏ေခါင္းေနာက္တြင္ ၁၀ယန္းေစ့ခန္႔ ဆံပင္မ်ားကြက္၍ ကြက္္၍ ကၽြတ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ စစ္သည္ေတာ္အား ေေဆးကုသနည္းအရ အနာကိုဖန္ရည္ေဆးျပီး ေန႔စဥ္မွန္မွန္ ေေဆးထည့္ေပးရန္သာလိုေေၾကာင္း ရွင္းျပရ၏။ သို႔ရာတြင္ ထိုအခါမွစ၍ တပ္သားမ်ားက သူ႕ကို “ကတံုး”ဟုေခၚၾကေလေတာ့သည္။

တပ္ခြဲမႈးသည္ တပ္ခြဲတြင္းေရးရာကိစၥမ်ားအျပင္ တပ္ရင္းသို႔ အစီရင္ခံရသည့္ကိစၥ၊ ညွိႏိႈင္းလုပ္ကိုင္ရသည့္ကိစၥမ်ားတြင္လည္း နာမည္ပ်က္ရွိေလသည္။ တပ္ရင္းမွ တပ္ခြဲမႈးထံ ဆက္သားေစလႊတ္လိုက္၍ ေရာက္လာေသာအခါတြင္လည္း မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္မွန္းမသိ ထြက္မေတြ႕ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မူမမွန္ ထူးဆန္းသည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးလည္းေတြ႕ရေပသည္။

ထိုျဖစ္ရပ္မ်ားအျပင္ အျခားေသာ တပ္ခြဲမႈးမ်ားထံမွ တပ္ရင္းမႈး၏မ်က္ႏွာေရာင္းစားျခင္း တနည္းေျပာရလွ်င္ အျခားသူမ်ားအား မလိမ့္တပတ္ လုပ္ခဲ့သည့္ကိစၥမ်ား၊  တခုျပီးတခု မႈိလိုေပါက္လာသည့္ သတင္းမ်ားကိုလည္း ျပန္ၾကားရေလသည္။ သူ၏အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ လုပ္္ရပ္မ်ားသည္ တပ္ခြဲ အတြင္းအျပင္ တခုလံုး လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္သြားသည္သာမက သူ႕အမႈကို အထူးအမႈအျဖစ္ အထက္ရံုးသို႔တင္ရသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ျပီး တဖက္တြင္လည္း တပ္ရင္းတခုလံုးေအာက္တြင္ သမရိုးက်မဟုတ္သည့္ ေနာက္ဆက္တြဲ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားျဖင့္ တင္းက်ပ္သြားေလသည္။