ျမန္မာစစ္မ်က္ႏွာ (၂၁)

သေဘာထားျပည့္ဝသူ တပ္စုမႉး ဒုဗိုလ္ ယာမဒါ မိုတိုဟခ်ိ

၁၉၃၇ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လတြင္ ယာမဒါသည္ စစ္မႈထမ္းရန္ တပ္သားစုေဆာင္းရာသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ ေျခလ်င္တပ္မ အမွတ္(၃၄) (ရွီဇုအိုက)၏တပ္ရင္းတြင္ ေထာက္ပို႔တပ္သားအျဖစ္ ရွန္ဟိုင္းစစ္ေျမျပင္ သို႔သြားေရာက္ခဲ့ရျပီး စစ္ပြဲၾကီးငယ္မ်ားစြာကို ႏႊဲလာခဲ့ရသူျဖစ္ေလသည္။

တပ္မဟာအမွတ္(၃)က တရုပ္ျပည္အလယ္ပိုင္း ေရကန္ေျမာက္ဖက္တြင္ ယာယီ ဌာနခ်ဳပ္အျဖစ္ တပ္စြဲထားခ်ိန္တြင္ ယာမဒါက ဝူဟန္(Wuhan) ျမိဳ႕ ေျမာက္ဖက္္ တပ္မဟာသို႔ ေရာက္ေနျပီး ျပန္တမ္းအရာရွိ အျဖစ္ ခန္႔ထားခံရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ပထမအဆင့္ အရာရွိေလာင္းမ်ား(အနည္းဆံုး အလယ္တန္းေအာင္ျမင္ျပီး တပ္ေလ့က်င့္ေရးသင္တန္းေက်ာင္းမွ အဆင့္ ေအျဖင့္ ေအာင္ျမင္ထားျပီးသူ)စာေမးပြဲသို႔ ဝင္ေရာက္ေျဖဆိုရာ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေလသည္။

ယေန႔ခတ္တြင္ ရွိေသာ အပိုေဆာင္းျပန္ေျဖျခင္း(supplement) မရွိရကား ဤ စစ္ေဆးမႈသည္မည္မွ်ခက္ခဲမည္ကို သိႏိုင္ေပသည္။ စစ္ေဆးမႈအျပီးတြင္ အေအာင္ အရံႈးကိုလည္း တလက္စတည္း ေၾကညာသည္။

သူသည္ နည္းဥပေဒမ်ားဘာသာရပ္ႏွင့္ သက္တမ္းရွည္ေသာ တပ္ရင္းၾကီးျဖစ္ရန္ အျခားေသာ ဘာသာရပ္ စစ္ေဆးမႈမ်ားကို ေျဖဆိုႏိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ တပ္ရင္းတပ္စုမႉးအဆင့္သို႔ ေရာက္ခဲ့သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ပထမအဆင့္ အရာရွိေလာင္းေအာင္ျပီးေနာက္ ျမန္မာျပည္တြင္ တပ္ရင္း(၃)၌ ဒုဗိုလ္ အဆင့္ျဖင့္ တပ္သားမ်ား၏ မြမ္းမံသင္တန္းဆရာ ျဖစ္လာသူျဖစ္သည္။

ယာမဒါႏွင့္ေတြ႕ဆံုျခင္း

ယာမဒါသည္ သီးျခားတပ္တြင္ တပ္သား၁၅ေယာက္ကို စုေဆာင္းႏိုင္သျဖင့္ တပ္ရင္းတြင္ တပ္စုမႉး၂ေယာက္ရွိသည့္အနက္ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ စေတြ႕စဥ္က သူ႕အေျခအေနျဖစ္သည္။ တပ္ရင္း၏အဖြဲ႕ဝင္တပ္သားထဲမွ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္မွစ၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္သည္ ေသြးရင္းသားရင္းပမာ ရင္းႏွီးသြားၾကကာ ေအးအတူ ပူအမွ် ဝမ္းသာစရာေရာ ပူေဆြးစရာမ်ားကိုပါ မွ်ေဝခံစားသည္အထိ ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးခဲ့ၾကေလသည္။ ဤရင္းႏွီးမႈသည္ ယခုစာေရးသည့္ အခ်ိန္ထိ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ေက်ာ္ၾကာ တည္တံ့လွ်က္ရွိေနေပသည္။

ယာမဒါသည္လည္း ငယ္ရြယ္သူျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္ သူ႕တြင္ အားသာခ်က္ အားနည္းခ်က္မ်ား ရွိေသာ္လည္း လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားကို ဦးေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိေပသည္။ ၄င္းအျပင္ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ား ဒုကၡေရာက္ေစမည့္ စိတ္သေဘာထား အလွ်င္းမရွိေခ်။ ဥပမာ တပ္သားတစ္ေယာက္၏အမွားကို တပ္စုတစ္စုလံုး၌ တာဝန္ရွိသည္ဟူ၍ တပ္သားမ်ားကို ရိုက္ႏွက္ျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းမ်ိဳးမလုပ္ေခ်။ အမွားျပဳလုပ္သူ တပ္သားကိုသာ အျပစ္က်ခံေစေလသည္။

ကာလၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် သာမန္ တပ္သားမ်ား၏ဘဝ ၾကီးစြာေသာ ဒုကၡမ်ားကိုခံစားခဲ့ဘူးသူ ျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္ မိမိတပ္သားမ်ား၏ ခံစားခ်က္ကို နားလည္ စာနာခ်င္းျဖစ္ေပမည္။ ဤအတြက္ေၾကာင့္လည္း တပ္ရင္းတစ္ခုလံုးမွ တပ္သားမ်ား၏ ယံုၾကည္ေလးစားမႈကို ခံရေလသည္။

တခါက ခ်ီတက္ရာလမ္းခရီးတြင္  ရြာထဲမွ ၾကက္ဖ အေကာင္ၾကီးၾကီးမ်ားကို ရွာဝယ္ျပီး လွည္းျဖင့္တင္လာခဲ့သည္။ ၾကက္ပြဲျပဳလုပ္၍ ဤရြာမွ တံခြန္စိုက္ၾကက္ဖ ရွာမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ရြာမွလူမ်ားလည္း စခန္းခ်ရာသို႔ ေရာက္ခ် လာၾကေလသည္။ ရံႈးသည့္ၾကက္မ်ားက တပ္သားမ်ားအတြက္ အသားကင္ ဟင္းလ်ာျဖစ္မည္ဆိုေသာေၾကာင့္ တပ္သားမ်ားလည္း သေဘာက်ၾက၏။ ၾကက္မ်ားအတြက္မွာမူကား ေျပးမလြတ္ေသာ တိုက္ပြဲႏွင့္ ၾကံဳၾကရေလသည္။

တပ္သားမ်ားသည္ ပင္ပမ္းႏြမ္းလ်ေသာ ခ်ီတက္လာသည့္ ခရီးကို တဒဂၤ ေမ့ေပ်ာက္ခါ ည သန္းေခါင္ယံ တိုင္ေအာင္ ျမဴးေနခဲ့ၾကေလသည္။ မစားရေသာ္လည္း အျခားတပ္စုမွ တပ္သားမ်ားကလည္း ဤပြဲေၾကာင့္ အပ်င္းေျပကာ ေပ်ာ္ျမဴးၾကေလသည္။

ယာမဒါသည္ မည္သည့္အခ်ိန္က ေလ့လာလိုက္မွန္းမသိရပဲ ျမန္မာစကားကို တျဖည္းျဖည္း ကၽြမ္းက်င္လာကာ ေဒသခံမ်ားႏွင့္ ေန႔စဥ္သံုး စကားမ်ားကို ေကာင္းစြာေျပာဆိုႏိုင္ေလသည္။ ဤအခ်က္သည္ မည္သူႏွင့္မွ မတူေသာ သူ၏ေန႔စဥ္ထူးျခားခ်က္ျဖစ္သည္။ ရမည္းသင္းတြင္ ၇၃ ဆံပင္ပံုစံကို ဖီး၍ အက် ႌႏွင့္ လံုခ်ည္ကိုဝတ္ထားပါက ျမန္မာလူမ်ိဳးႏွင့္ ခြဲမရေသာ သူ႕ကို ျမိဳ႕တြင္း၌ ဟိုဟိုဒီဒီ ေတြ႕ရတတ္ေပသည္။

“မာစတာ အမ်ားၾကီး ေကာင္းတယ္” ဟူေသာ အသံျဖင့္ သူ႕ကို ျပံဳးျပဳံၾကီး ႏႈတ္ခြန္းဆက္ၾကေသာ လူမ်ား ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရတတ္သည္။

မ်ားမၾကာမီ ေဒသခံမ်ားက သူ႕ထံသို႔ ျပႆနာမ်ားကို ေဆြးေႏြး အၾကံဥာဏ္ ေတာင္းခံရန္ လာၾကသူ မ်ားျပားလာျပီး ဥာဏ္ပူေဇာ္ခကို ေက်းဇူးဆပ္ေသာအားျဖင့္ ေန႕စဥ္သံုးပစၥည္း လက္ေဆာင္မ်ားလည္း ယူလာၾကေလသည္။

လက္တြင္ ညိဳမဲေနေသာ လူကိုျမင္ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့္ဖက္သို႔လွည့္၍-

“ဆရာဝန္နဲ႔ စမ္းသပ္ၾကည့္ရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္”ဟုဆိုကာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို အကူအညီေတာင္းေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မျငင္းသာႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဤကဲ့သို႕ ေသာ ေစတနာ့ဝန္ထမ္း အျဖစ္မ်ိဳး မၾကာမၾကာ ၾကံဳရေလသည္။

တခါက အမ်ိဳးသမီးေရာဂါႏွင့္ပတ္သက္၍ စမ္းသပ္စစ္ေဆးရမည့္ လူနာသည္ လူရြယ္အမ်ိဳးသား ျဖစ္ေနေလသည္။ သားဖြားျခင္းႏွင့္ဆိုင္ေသာေရာဂါဟု ၾကားရေသာေၾကာင့္ လူနာသည္ အမ်ိဳးသမီးဟု ထင္မိတာ မွားေနေလသည္။

ျမန္မာျပည္တြင္ ဖိုမဆက္ဆံေရးေၾကာင့္ ကူးစက္လာေသာေရာဂါကို သားဖြားမီးယပ္ေရာဂါတြင္ ထည့္သြင္းထားပံုရေလသည္။ ဤလူနာသည္ ဖိုမဆက္ဆံေရးႏွင့္ မဆိုင္ေခ်။ သားဖြားလမ္းေၾကာင္း ပံုမမွန္ရျခင္းမွာ နာတာရွည္ေရာဂါေၾကာင့္ ဒူးတြင္ ေယာင္ေနျပီး ေကြး၍မရဘဲ ျဖတ္ထုတ္ရန္မွလြဲ၍ အေကာင္းျပန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။

ရမည္းသင္းတြင္ျဖစ္သည္။ တစ္ေန႔တြင္ အမွတ္(၆)တပ္ခြဲမွ ဗိုလ္အအိုးခိ သည္ ယာမဒါထံသို႔ အလည္အပတ္ေရာက္လာကာ-

“ဒီေန႔ ေစ်းထဲမွာ မိန္းခေလးေခ်ာေခ်ာေလး တစ္ေယာက္ေတြ႕ခဲ့တယ္။ အဲဒီမိန္းခေလးကို ပံုၾကမ္းဆြဲခ်င္လို႔။ ခင္ဗ်ား အဲဒီမိန္းခေလးကို ကိုယ္ဟန္ျပေပးလို႔ ရမလားလို႔ ေမးေပးႏိုင္မလား။”ဟုဆိုကာ အမည္လည္းမသိ လိပ္စာလည္းမသိေသာ ကိစၥကို အကူအညီေတာင္း ေလသည္။

ရက္အနည္းငယ္ၾကာျပီးေနာက္ ယာမဒါႏွင့္ ဗိုလ္အအိုးအိတို႔ ေစ်းဝယ္ထြက္ၾကရာ အခန္႔သင့္ပင္ ထိုမိန္းခေလးကို မိသားစုႏွင့္အတူ ေတြ႕ရေလသည္။ ကျပာကယာပင္ ထိုမိန္းခေလးကို ဗိုလ္အအိုးခိ၏ဆႏၵကို ေျပာျပေလရာ ခ်က္ခ်င္းပင္ လက္ခံလိုက္ေလသည္။ ဗိုလ္အအိုးခိသည္ ပန္းခ်ီႏွင့္ပတ္သက္၍ ထိုမိန္းခေလးကို ပံုၾကမ္းေရးဆြဲစဥ္အခ်ိန္က အေပ်ာ္ထမ္းအဆင့္သာ ရွိေသးသည္။ တပ္စခန္းတြင္ အခ်ိန္အားရသည့္အခါတိုင္း ျမန္မာျပည္ရႈခင္းမ်ားကို ေရးဆြဲစုေဆာင္းထားတတ္ျပီး အလြန္လက္ရာေျမာက္ေသာပံုမ်ားျဖစ္၍ ျမင္ရသူတိုင္း အငမ္းမရ လိုခ်င္မက္ေမာၾကေလသည္။

ယာမဒါသည္ ပတ္တေရာင္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ သင္တန္းဆရာအျဖစ္ တာဝန္ေပးခံရျပီး အေရွ႕ဖက္ ေဒသသို႔ ထြက္ခြါရေလသည္။ ထိုေဒသတြင္ ေျမမ်က္ႏွာျပင္အေျခအေနမ်ားကို လွည့္လည္ၾကည့္ရႈရေလရာ ျမိဳ႕ႏွင့္ေဝးကြာေသာေနရာတြင္ သပ္ရပ္လွပေသာ အိမ္တစ္လံုးကိုေတြ႕ရေလသည္။ ထိုအိမ္ကို သစ္ပင္ၾကီးမ်ားက အုပ္ဆိုင္းလွ်က္ အျပင္မွ အပူလိႈင္းမ်ားဒဏ္ကို အကာအကြယ္ေပးထားေလသည္။ ထိုအိမ္သည္ မျပဳျပင္မထိမ္းသိမ္းႏိုင္ေတာ့ေသာ အေနအထားတြင္ရွိျပီး မိဖႏွင့္ သားသမီး အပါအဝင္ မိသားစု ၅ေယာက္ေနထိုင္ၾကေလသည္။ ယာမဒါကို ပ်ဴငွာစြာဆီးၾကိဳၾကျပီး မိသားစုအားလံုးက ဧည့္ဝတ္ျပဳၾကသည္ဟုဆို၏။

ထိုအခါမွစ၍ ယာမဒါက အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ သမီးပ်ိဳရွိေသာအိမ္သို႔ အလည္အပတ္ သြားေသာေၾကာင့္ သူမအေပၚတြင္ ခ်စ္ခင္တြယ္တာစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေလသည္။

သူမနာမည္က ခင္ေလး၊ အသက္က၂၀၊ သဘာဝအတိုင္း ပင္ကိုယ္ေခ်ာသူျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ယာမဒါက ေခၚလြန္းသျဖင့္ ထိုအိမ္သို႔ ၃ေခါက္ခန္႔ ေရာက္ဖူးေလသည္။ ေဘးလူမ်ားကၾကည့္လွ်င္ပင္ သူမ၏မ်က္လံုးမ်ားက ယာမဒါကို ႏွစ္သက္သည့္ အေရာင္မ်ားျဖင့္ တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။

သူ႕သေဘာထားကိုေမးၾကည့္ေတာ့-

“သူ႕ရဲ႕ၾကင္နာတဲ့မ်က္လံုး၊ နက္ေမွာင္ရွည္လ်ားတဲ့ဆံပင္၊ ခ်စ္စရာႏႈတ္ခမ္း၊ ရႈိက္ဖိုၾကီးငယ္ အသြယ္သြယ္ေတြက အပူပိုင္းေဒသရဲ႕ အလွတပါးကို ေဖာ္ျပေနတာေတာ့ အမွန္ပဲ။”

ငယ္ရြယ္ေသာ ယာမဒါရဲ႕ ႏွလံုးေသြးလည္ပတ္မႈေတြဟာ ဆူပြက္ေနမွာ ေသခ်ာေပသည္။

မာလာယုေရလက္ၾကားတြင္ စစ္ေရးအေျခအေနမလွေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တပ္သည္ ခ်ီတက္ရန္ အမိန္႔ရထားျပီးျဖစ္ေလသည္။ ၁၉၄၃ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလလည္တြင္ တပ္ရင္းသည္ ရမည္းသင္းမွခြါ၍ ရခိုင္ရိုးမဆီသို႔ ထြက္ခြါ လာၾကရေလသည္။

ဤသတင္းကိုၾကားသိရေသာ ခင္ေလးသည္ မိမိခံစားရခ်က္ကို စာေရး၍ ေအာက္ေဖာ္ျပပါျမန္မာ သီခ်င္းႏွင့္အတူ သူမ၏နက္ေမွာင္ ရွည္လ်ားေသာ ဆံပင္ကိုပါျဖတ္၍ ထည့္ေပးလိုက္ေလသည္။

ဤသီခ်င္းသည္ ျမန္မာျပည္တြင္ မိမိႏွစ္သက္သည့္ ခ်စ္သူေမာင္ကို ရည္ရြယ္၍ ဖြဲ႕ဆိုထားေသာသီခ်င္းျဖစ္သည္ဟူသတတ္။

ကုန္သည္မ်ားအသင္းႏွင့္ ကမာၻ႕ေမြးခ်င္းျမိဳ႕ေတာ္မ်ား ယဥ္ေက်းမႈ

Chamber of Commerce and Sister Cities International Culture

ကုန္သည္မ်ားအသင္းယဥ္ေက်းမႈသည္ ၁၅၉၉ခုႏွစ္ ျပင္သစ္ျပည္ မာေဆးလ္ျမိဳ႕ကုန္သည္ၾကီးမ်ားက စခဲ့ျပီး အေမရိကန္ျပည္၌မူ ၁၇၆၈ခုႏွစ္တြင္ နယူးေယာက္ျမိဳ႕ကုန္သည္ၾကီးမ်ားက စခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ကုန္သည္ၾကီးမ်ားအသင္းသည္ ၁၉၁၉ခုႏွစ္ ျဗိတိသွ်ကိုလိုနီလက္ထက္တြင္ ထူေထာင္ခဲ့ေပ သည္။

Marseille Chamber of Commerce

ေယဘူယ်အားျဖင့္ ကုန္သည္မ်ားအသင္းသည္ ပရဟိတ အသင္းတစ္မ်ိဳးသာလွ်င္ျဖစ္ျပီး အသင္းဝင္မ်ားအား၄င္း၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း စတင္လုပ္ကိုင္လိုသူတို႔အား၄င္း၊ လိုအပ္ေသာ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား ရွာေဖြကူညီရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားျခင္းျဖစ္သည္။

စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုစတင္ရန္အတြက္ ကုမၸဏီဖြဲ႕စည္းျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒက်င့္ဝတ္မ်ား၊ ေရာင္းျခင္း ဝယ္ျခင္းဆိုင္ရာ ေစ်းကြက္ အဆက္အသြယ္မ်ား၊ အခြန္ႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ ကိစၥရပ္မ်ား၊ အလုပ္သမားမ်ားေရးရာကိစၥရပ္မ်ား၊ မိမိလုပ္ငန္း တိုးတက္ဖြံ႕ျဖိဳးရန္ ေငြေၾကးဆိုင္ရာ အေထာက္အပံ့မ်ား၊ နည္းပညာမ်ားကို လက္ေတြ႕က်က် ဆက္သြယ္ေပးႏိုင္ေသာ ဌာနျဖစ္သည္။

၄င္းအျပင္ ေဒသတြင္းသာမက ႏိုင္ငံတကာအဆင့္ အစိုးရ၏ စီးပြားေရးဖြံ႕ျဖိဳးမႈ စီမံကိန္းမ်ားတြင္ ပါဝင္ပတ္သက္ေသာေၾကာင့္ အစိုးရက စီးပြားေရးဆိုင္ရာ မူဝါဒမ်ား၊ ဥပေဒမ်ားခ်မွတ္ရာတြင္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားဖက္မွ အက်ိဳးစီးပြားကို အေရးဆိုေပးေသာ ကိုယ္စားလွယ္လည္းျဖစ္ေပသည္။

ကုန္သည္မ်ားအသင္းသည္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအတြက္ ဖြဲ႕စည္းထားသည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ စားသံုးသူမ်ားသည္ တိုက္ရိုက္ဆက္ႏြယ္ေနေသာေၾကာင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ပါမွ လူမ်ား၏စားဝတ္ေနေရး လူေနမႈအဆင့္အတန္း ျမင့္မားလာႏိုင္မည္ျဖစ္ရာ လူ႕ေဘာင္အဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္လံုး လံုျခံဳမႈရွိရန္၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းရန္၊ သဘာဝေဘးအႏၱရာယ္မ်ား ၾကိဳတင္ကာကြယ္ရန္၊ စီမံကိန္းမ်ား၊ ဥပေဒျပဳမႈကိစၥရပ္မ်ားတြင္ပါ  အစိုးရႏွင့္အတူ ပူးတြဲပါဝင္ၾကရေလသည္။

ကမာၻ႕ေမြးခ်င္းျမိဳ႕ေတာ္မ်ား ယဥ္ေက်းမႈသည္ ၁၉၅၆ခုႏွစ္ အေမရိကန္သမတ အိုင္စင္ေဟာင္ဝါလက္ထက္မွ စတင္ခ့ဲေသာ လူတစ္ဦးခ်င္းမွ လူတစ္ဦးခ်င္းဆီသို႔ တည္ေဆာက္ေသာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာျပည္သူမ်ားအၾကား သံတမန္ဆက္ဆံေရးျဖစ္သည္။ ျမိဳ႕ျပဆိုင္ရာအဆင့္ျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈကိစၥရပ္မ်ားတြင္ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈရကာ စီးပြားဖြံ႕ျဖိဳးေရးကိစၥရပ္မ်ားတြင္ ႏိုးၾကားတက္ၾကြလာေအာင္ ပူးေပါင္းကူညီေပးျခင္းျဖင့္ လူသားအခ်င္းခ်င္း အၾကား ျငိမ္းခ်မ္းေသာ တိုးတက္ေသာ ကမၻာၾကီးကို တည္ေဆာက္ရန္ ရည္ရြယ္ခဲ့ေပသည္။

Cherry Blossom and Washington DC

ကမာၻ႕ေမြးခ်င္းျမိဳ႕ေတာ္မ်ားေကာ္မီတီသည္လည္း ပရဟိတ အသင္းတစ္ခုသာလွ်င္ျဖစ္ျပီး အသင္းအဖြဲ႕တခုခုကေသာ္၄င္း၊ လူတစ္ဦးခ်င္းကေသာ္၄င္း ကမာၻ႕ေမြးခ်င္းျမိဳ႕ေတာ္မ်ားေကာ္မီတီသို႔ အသင္းဝင္ႏိုင္ေလသည္။ http://www.sister-cities.org/ ကမာၻ႕ေမြးခ်င္းျမိဳ႕ေတာ္မ်ားေကာ္မီတီတြင္ လက္ရွိအေမရိကန္သမၼတသည္ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ဥကၠဌျဖစ္သည္။

ကမာၻ႕ေမြးခ်င္းျမိဳ႕ေတာ္မ်ားေကာ္မီတီသည္ အသင္းဝင္မ်ားအား မိမိတို႔ သက္ဆိုင္ရာ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ပညာေရး၊ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ စီမံကိန္းမ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာတြင္  လိုအပ္ေသာ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား၊ ေငြေၾကး၊ နည္းပညာ အေထာက္အပံ့မ်ားကို အကူအညီေပးေလသည္။

အသင္းဝင္မ်ားသည္ ကမာၻ႕ေမြးခ်င္းျမိဳ႕ေတာ္မ်ားေကာ္မီတီက က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ ကမာၻအရပ္ရပ္ရွိ အားကစား၊ အႏုပညာ၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး၊ အစီအစဥ္မ်ားတြင္ ပါဝင္ခြင့္၊ ေဆြးေႏြးခြင့္၊ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ခြင့္ ရၾကေလသည္။

၄င္းအျပင္ မိမိတို႔ျမိဳ႕ကို ႏိုင္ငံရပ္ျခားရွိျမိဳ႕တခုခုႏွင့္ ေမြးခ်င္းျမိဳ႕ခ်င္း သံတမန္ဆက္ဆံေရး တည္ေဆာက္ႏိုင္ ေပေသးသည္။ ႏွစ္ဖက္ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္မ်ားက တရားဝင္ သေဘာတူညီခ်က္ လက္မွတ္ေရးထိုးၾကကာ ခ်စ္ၾကည္ေရး တည္ေဆာက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ႏွစ္ဖက္ျမိဳ႕ေတာ္မွ စီမံခန္႔ခြဲေရးအရာရွိမ်ား၊ ဥပေဒျပဳေရးအရာရွိမ်ား၊ ကုန္သည္ၾကီးမ်ား၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ တတ္သိပညာရွင္မ်ား၊ ပရဟိတအသင္းမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ပါဝင္၍ ၂ႏိုင္ငံလူမႈအသိုင္းအဝိုင္း ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေစရန္ အခက္အခဲမ်ားကို လက္တြဲ၍ အေျဖရွာၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ဤယဥ္ေက်းမႈသည္ ကမာၻတဝွမ္း အေတာ္ေရပမ္းစားလာကာ ႏွစ္နိုင္ငံခ်စ္ၾကည္ေရး ဖြံျဖိဳးတိုးတက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ တစ္တပ္တစ္အားျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမ်ားအား အေထာက္အကူ ျပဳလွ်က္ရွိေပသည္။

ဆန္ဖရန္စစၥကိုျမိဳ႕သည္ ၁၉၅၇ခုႏွစ္မွစတင္၍ အိုဆာကာျမိဳ႕ႏွင့္ ေမြးခ်င္းျမိဳ႕မ်ားအျဖစ္ ခ်စ္ၾကည္ေရးခရီး တည္ေဆာက္လာခဲ့ရာ ၂၀၁၂ခုႏွစ္တြင္ ကမာၻအရပ္ရပ္၌ ေမြးခ်င္းျမိဳ႕ေပါင္း ၂၁ျမိဳ႕ရွိသြားခဲ့ျပီျဖစ္သည္။

ဆန္ဖရန္စၥကိုျမိဳ႕သည္ ကမာၻေပၚတြင္ လူမ်ိဳးစုေပါင္းစံု အမ်ားဆံုး အေျခခ်ေနထိုင္ရာျမိဳ႕ျဖစ္ျပီး၊ ယဥ္ေက်းမႈအစံုဆံုး၊ နည္းပညာအတိုးတက္ဆံုး၊ အတီထြင္ႏိုင္ဆံုး၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကို ဂရုအစိုက္ဆံုး၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအခြင့္အေရးကို အာမအခံဆံုး၊ ကမာၻ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ကမာၻ႕မိသားစုဝင္တစ္ဦးခ်င္း အခြင့္ေရးကို ဂရုအစိုက္ဆံုးျမိဳ႕အျဖစ္ သမိုင္းမွတ္တိုင္မ်ား စိုက္ထူႏိုင္ျခင္းမွာ ကမာၻ႕ေမြးခ်င္းျမိဳ႕ေတာ္မ်ား ယဥ္ေက်းမႈ တည္ေဆာက္ႏိုင္ျခင္း တစ္နည္းအားျဖင့္ အစိုးရေၾကာင့္ မူဝါဒေၾကာင့္မဟုတ္ပဲ ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ားေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေပသည္။

Moscone Center and Solar Panel Roof

ဆန္ဖရန္စၥကိုျမိဳ႕သည္ ျမန္မာျပည္သူတို႔ႏွင့္ တစ္သားတည္း ရပ္တည္ကာ ၁၉၉၆ခုႏွစ္က ျမန္မာျပည္ထြက္ကုန္စည္မ်ားကို ပိတ္ခဲ့ေသာ ျမိဳ႕လည္းျဖစ္ေပသည္။

ယခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ ဆန္ဖရန္စစၥကိုျမိဳ႕သို႔ ႏိုဘယ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ ျမန္မာ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အလည္အပတ္ လာေရာက္သည္မွအစျပဳ၍ ဆန္ဖရန္စစၥကို ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ားက  ပြင့္လင္းလာေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္သူ ျမိဳ႕ေတာ္သားမ်ားႏွင့္ ႏွစ္နိင္ငံ ခ်စ္ၾကည္ေရး၊ ဖြံျဖိဳးတိုးတက္ေရးလုပ္ငန္းရပ္မ်ားတြင္ အားေပးကူညီ၊ ပူးေပါင္းပါဝင္ႏိုင္ရန္ ၾကိဳးပမ္းလွ်က္ရွိေပသည္။

ယခုလကုန္တြင္ ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ကေတာ္ မစၥစ္ အနီးတာလီးဦးေဆာင္ေသာ ဆန္ဖရန္စစၥကို-ရန္ကုန္ ေမြးခ်င္းျမိဳ႕ေတာ္ ေရွ႕ေျပးေကာ္မီတီအဖြဲ႕သည္ ရန္ကုန္သို႔ သြားေရာက္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္သူမ်ား၏ အခက္အခဲ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို နားေထာင္ၾကမည္။

ေမာင္ႏွစ္မ မေတာ္ရေသးေသာ  ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္သူျမိဳ႕ေတာ္သားမ်ား၏ ႏွလံုးသား တံခါးမ်ားကို ဆန္ဖရန္စစၥကိုျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ားက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေသာ့မ်ား၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေသာ့မ်ားျဖင့္ စတင္ ဖြင့္လွစ္ လာႏိုင္မည္ဟု ယံုၾကည္ရေပသည္။

၁၁၊ ၁၅၊ ၂၀၁၂။

Google Map, GPS and Bok Kai Temple

ဧျပီ၁၇ရက္ေန႔ အခြန္ရာသီ ျပီးသြားျပီးေနာက္ လမ္းထြက္ခ်င္ေနမိေလသည္။ ရာသီဥတုကလည္း အျမင့္ဆံုးအပူခ်ိန္ ၅၈-၆၅ဒီဂရီဖါရင္ဟိုက္ရွိရာမွ စေန တနဂၤေႏြတြင္ ရုတ္တရက္ ၈၀-၉၀ဒီဂရီဖါရင္ဟိုက္သို႔ တက္သြားေလရာ ေႏြဦးေပါက္ရာသီမွ ငွက္မ်ားကဲ့သို႔ အိမ္ထဲတြင္ ျငိမ္မေနႏိုင္ေတာ့ေပ။

မၾကီးသည္ ပူလာသျဖင့္ အလြန္ေပ်ာ္၍-

“ေႏြေပါက္လာျပီထင္တယ္ ဂြမ္းေစာင္ေတြသိမ္းလိုက္ေတာ့မွ။”

“သိပ္မခ်ီးမြမ္းနဲ႔အံုး မၾကီးေရ Heat Wave ေတြလာေနလို႔၊ ေမလထဲေရာက္ေတာ့မွ ပံုမွန္ျဖစ္မွာ။”

တနဂၤေႏြေန႔ မနက္၁၀နာရီတြင္ အန္တီအိထံမွ ဖံုးဝင္လာ၏။

အန္တီအိသည္ စကာၤပူမွာ မေလးတရုတ္ႏွင့္အိမ္ေထာင္က်ျပီး ေရာက္လာသူႏြယ္နီႏွင့္ ဂ်ပန္မွမ်ိဳးမင္းထြဋ္၏ အေမျဖစ္ျပီး လူေသလူျဖစ္ရွင္ဥကၠဌ၏ဒါယိကာမိသားစုမွ ဆင္းသက္လာသူျဖစ္သည္။ ခရီးသြားျခင္း စာဖတ္ျခင္း အလြန္ဝါႆနာပါသူျဖစ္ျပီး ျမန္မာျပည္တြင္းေရာ ႏိုင္ငံျခားခရီးပါ အေတာ္သြားသူျဖစ္ေလသည္။ တမလြန္ဘဝမ်ား နတ္ ဘိုးေတာ္ ေဗဒင္ယၾတာမ်ားကို လံုးဝအယံုအၾကည္မရွိ။ သူႏွင့္ဆန္႔က်င္ဖက္ သမီးျဖစ္သူႏြယ္နီႏွင့္ အန္တီအိ၏ေမာင္ျဖစ္သူ ကိုသိန္းတိုးတို႔သည္ နတ္မ်ား အဓိဌာန္မ်ား ပူေဇာ္ပသျခင္းမ်ား၊ အလႉဒါနျပဳျခင္းမ်ားျဖင့္ ဝါႆနာထံုၾကေလရာ ဤကိစၥမ်ားႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ ႏွံ႔စပ္ၾကေလသည္။

“ႏြယ္ အဂၤါေန႔မွာ ခြဲရမယ္။ ေဆးရံုကဆင္းလာရင္ အန္တီအိေတာ့ တစ္ညသြားေစာင့္ေပးလိုက္မယ္။”

“ေကာင္းတာေပါ့။ မေန႔က မမမူကေတာင္ သြား အားေပးရေအာင္ဆိုျပီး ဖံုးထဲမွာ massage ထည့္ထားတယ္။ ေဌးေဌးျပန္ေရာက္တာ ေနာက္က်ေနလို႔ ျပန္ေတာင္မဆက္ျဖစ္ေသးဘူး။ မေန႔ကလည္း ဝါဝါတို႔ဆြမ္းေၾကြးဖိတ္လို႔ Fremont သြားေသးတယ္။ အန္တီအိ ဒီေန႔ ဘယ္မွမသြားဘူးလား။”

“မသြားဘူး။ အခု San Carlos ကႏြယ္နီ႔အိမ္မွာ။ မနက္ကေတာင္ သိန္းတိုးက Sacramento က ဘံုေက်ာင္းမွာ ဆြမ္းသြားတင္မလို႔ဆိုျပီး ေခၚေနေသးတယ္။ ဝက္ေကာင္လံုးကင္ေတြေရာ သစ္သီးေတြေရာ အၾကီးအက်ယ္ပဲ။ သူအဓိဌာန္တာေအာင္လို႔ဆိုျပီး။ မေတြ႕ဘူးလား Half Moon Bay ေက်ာင္း သၾကၤန္ပြဲမွာလဲ မုန္႔ဟင္းခါးစတုဒီသာေတြလႉေနတာ။”

“ေအာ္ ဟုတ္လား။ ဟိုနာမယ္ၾကီးတယ္ဆိုတဲ့ ဘံုေက်ာင္းလား။ အျမဲတမ္းမဖြင့္ဘူး appointment နဲ႔သြားရတယ္ ဆိုတဲ့ ဟာလား။”

“ဟုတ္တယ္ အဲဒီဘံုေက်ာင္းက ႏွစ္ေပါင္း၁၀၀ေက်ာ္ျပီဆိုပဲ။ ဒီေန႔ သူတို႔ အပြိဳင္႔မန္႔လုပ္ျပီး သြားၾကတာ။ အန္တီအိေတာ့ ႏြယ္နီနဲ႔ပါသြားတာ ၃ေခါက္ေရာက္ဖူးတယ္”

“ဟယ္ ေဌးေဌး တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးေသးဘူး။ မႏြယ္လား ဘယ္သူလဲမသိဘူး ေျပာသံၾကားဖူးတာ။ ဒီေန႔ဖြင့္တယ္ဆိုရင္ သြားၾကည့္ရရင္ေကာင္းမလားမသိဘူး။ မွီေသးလား ဘယ္သူ႕ကိုေမးရမလဲ။”

“ေနအံုး သိန္းတိုးကိုဆက္ၾကည့္လိုက္အံုးမယ္။” အန္တီအိဖံုးခ်သြား၏။ မၾကီးအား-

“မၾကီး Sacramento မွာ ႏွစ္ေပါင္း၁၀၀ေက်ာ္က ဘံုေက်ာင္းတခုရွိတယ္။ နာမယ္ၾကီးတယ္။ စူးမာတခါမွ မေရာက္ဘူးေသးဘူး။ အျမဲတမ္းလည္းမဖြင့္ဘူး။ အပြိဳင္႔မန္႔နဲ႔မွ။ အန္တီအိကိုေမးခိုင္းထားတယ္။ သြားမလား။ အန္တီအိျပန္ဆက္လိမ့္မယ္။”

“ေအး သြားတာေပါ့။”

အန္တီအိျပန္ဆက္လာ၏။

“သိန္းတိုးက ကားေမာင္းေနလို႔ ဖံုးနံပါတ္ၾကည့္လို႔မရဘူး။ ႏြယ္နီကလည္း night shiff ဆင္းထားလို႔ အိပ္ေနတယ္။ ေနအံုး ႏြယ္ကိုေမးၾကည့္လိုက္မယ္။ မစိုးလည္းသြားဖူးတယ္ေျပာတယ္။”

“ေဌးေဌး မစိုးဆီကို ဆက္လိုက္မယ္။”

မစိုး ဖံုးမကိုင္။ ဘယ္သူ႔ကိုေမးရင္ ရမလဲ။ ဦးခင္ေမာင္ဦး မတင္တင္ဝင္းကိုဆက္ၾကည့္မွ။ သူတို႔က Sacramento မွာေနခဲ့တာ။

“အမ Sacramento ကဘံုေက်ာင္း ေရာက္ဖူးလား။ အပြိဳင္႔မန္႔နဲ႔မွဖြင့္တယ္ဆိုတာ။”

“ေရာက္ဖူးတယ္ ေရာက္ဖူးတယ္။ သြားမလို႔လား။ ပိတ္ရက္ဆိုရင္ ဖြင့္တတ္တယ္။ ဖံုးဆက္ၾကည့္လိုက္။”

“အမ ဖံုးနံပါတ္သိလား။”

“မသိဘူး။ သူ႕ website ရွိတယ္။ Bok Kai Temple ေခၚတယ္။ ဝက္ဘ္ဆိုက္မွာတက္ၾကည့္လိုက္။”

ဖံုးခ်လိုက္ျပီး-

“မၾကီးေရ ဘံုေက်ာင္းနာမယ္သိရျပီ။ ဝက္ဘ္ေပၚတက္ျပီး ဖံုးနံပါတ္ရွာလိုက္မယ္။”  

ဖံုးဆက္ၾကည့္လိုက္ရာ-

“၃နာရီအထိဖြင့္မယ္။ ၂နာရီခြဲေရာက္ေအာင္လာ။ နင္တို႔ Sunnyvale ကလာရင္ အခုခ်က္ခ်င္းထြက္မွ ေရာက္ႏိုင္မယ္။ အခု၁၁နာရီခြဲေနျပီ။”

“အိုေက အခုထြက္လာမယ္။”

ဖံုးခ်ျပီး-

“မၾကီး ထမင္းဗူးထည့္။ အခုထြက္မွရမယ္။ ၂နာရီေလာက္ေမာင္းရမွာ။”

Google မွေျမပံုထုတ္ကာ လမ္းညႊန္ print လုပ္ေနရျပန္သည္။ ဘံုေက်ာင္းက ေျမပံုတင္ထားေသာ္လည္း လိပ္စာကိုေရးမထားပဲ PO Box သာပါ၏။ 

အိမ္က GPS (Global Positioning System)သည္ အလယ္အလတ္စားသာျဖစ္၍ လူသိမ်ားေသာ လည္ပတ္စရာ၊ ေစ်း၊ စာတိုက္၊ ဟိုတယ္ စသည္မ်ားပါဝင္ေသာ Point of Interest list တြင္ရွာမေတြ႕ပါက လမ္းထဲက်မွ ရြာလည္ကာ ဟိုဖံုးလွမ္းဆက္ ဒီဖံုးလွမ္းဆက္ ျဖစ္ေနေလမည္။ သူ႔ေျမပံုထဲမွ SR-65 ကိုသာအၾကမ္းျပင္းမွတ္ထားကာ ထြက္ရန္ျပင္ဆင္ရေတာ့သည္။

အန္တီအိထံမွ ဖံုးဝင္လာျပန္၏။

“ေဌးေဌးေရ ႏြယ္က ဖံုးနံပါတ္မသိဘူး။ ႏြယ္ဆီမွာ မမမူေရာက္ေနလို႔ သြားျဖစ္ရင္ ဆရာ Allan အတြက္ဆုေတာင္းေပးခဲ့ပါလို႔ မွာေနတယ္။”

မမမူဆီက ေအာ္ဒါေတာ့ရျပီ။ မႏြယ္အတြက္ပါဆုေတာင္းေပးရမည္။ သူကသဘက္ခါခြဲရမွာ။ မၾကီးသမက္ ဖိုးသားလည္း မေလးရွားမွာ ေဆးရံုတက္ေန၏။

“ဖံုးဆက္လိုက္ျပီ အန္တီအိ။ မတင္တင္ဝင္းေျပာျပလို႔ ဝက္ဘ္ဆိုက္ကရတယ္။ အခုထြက္ေတာ့မွာ။ အန္တီအိကို ဝင္ေခၚမယ္။”

“ဟင္ အန္တီအိပါလိုက္ရမွာလား။ ဒါဆိုရင္ Nomandy ကိုထမင္းေကၽြးလိုက္အံုးမယ္။”

ေနာ္မန္ဒီသည္ ၁၂ႏွစ္အ၇ြယ္ရွိေသာ ႏြယ္နီ႔သားျဖစ္သည္။

အိမ္ကထြက္ေတာ့ ၁၂နာရီ၁၀မိနစ္ရွိေနေပျပီ။ ေျမပံုမွ သတင္းအရ အိမ္မွဘံုေက်ာင္းအထိ စုစုေပါင္း၁၆၄မိုင္ေမာင္းရမည္။ ၂နာရီခြဲနဲ႔မေရာက္ႏိုင္။ အန္တီအိကို ဝင္ေခၚရအံုးမည္။ ၃နာရီမထိုးခင္ေတာ့ ေရာက္ေအာင္ေမာင္းရမွာပဲ။

အန္တီအိကိုၾကိဳျပီးခ်ိန္မွာ ၁နာရီထိုးရန္၁၅မိနစ္။ မွီပါ့မလား မသိ။

မၾကီးကိုေျမပံုဖတ္ခိုင္းကာ ၃ေယာက္သားထြက္လာၾကေလသည္။ US Highway 101 ကေန San Mateo Bridge ကိုျဖတ္ျပီး CA Freeway I-880 ေပၚသို႔ေရာက္ေသာအခါ မၾကီးက-

“ဟဲ့ ခုမွ Hayward ပဲေရာက္ေသးတယ္။ ၃ပံုတပံုေတာင္မရွိေသးဘူး ၁နာရီေက်ာ္ေနျပီ။”

ကားမ်ားကိုေက်ာ္တက္လိုက္ လမ္းရွင္းလွ်င္ တစ္နာရီမိုင္၈၀ႏံႈးျဖင့္ ေမာင္းလိုက္ အေရွ႕အေနာက္ ရဲကားမ်ားကို သတိထားလိုက္ျဖင့္ Oakland ေက်ာ္လာ၏။

 

I-880 မွ I-80 သို႔ဝင္ေသာအခါ ဆန္ဖရန္စစၥကိုနားျဖတ္သည့္အတြက္ ရာသီဥတုေျပာင္းသြားေလသည္။ အပူခ်ိန္ေလ်ာ့သြားသျဖင့္ မၾကီးက-

“အဲယားကြန္း ခဏပိတ္ရေအာင္ ငါခ်မ္းတယ္။ I-80 ထဲမွာ ၇၇မိုင္ေတာင္ေမာင္းရအံုးမွာ အခု၂နာရီထိုးေတာ့မယ္။”

ဘံုေက်ာင္းမွ ဝန္ထမ္းဆီက ဖံုးဝင္လာ၏။

“နင္တို႔လာျဖစ္လား။ အခုဘယ္ေရာက္ေနျပီလဲ။”

“အိုင္ ၈၀ ေပၚမွာ။”

“ဆာကရာမန္တိုေရာက္ျပီလား။”

“မေရာက္ေသးဘူး။” 

“နင္တို႔ ဘာျဖစ္လို႔ ေနာက္က်ေနတာလဲ။”

“မိတ္ေဆြတေယာက္ကို ဝင္ေခၚေနလို႔။”

“၂နာရီခြဲမွမေရာက္ရင္ ငါေတာ့ တံခါးပိတ္ျပီးျပန္မွာပဲ။”

“မလုပ္ပါနဲ႔ ငါတို႔က အေဝးၾကီးက လာရတာ ေစာင့္ပါအံုး။ Please Please”

Davis ျမိဳ႕ေရာက္ေသာအခါ ဆာကရာမန္တိုႏွင့္နီးလာသျဖင့္ ေျမပံုႏွင့္တိုက္ရျပန္သည္။

“မၾကီး အိုင္-၈၀ကေန ေနာက္ ဘယ္ေျပာင္းရအံုးမလဲ”

“Exit 86 လို႔ေျပာတယ္။” ကိုယ္မွတ္ထားေသာ SR-65 ႏွင့္ မၾကီးဖတ္ျပေနေသာ Exit 68 ကိုေရာသြားကာ လမ္းေၾကာင္း 68 ဆိုင္းဘုတ္မ်ားေတြ႕ေလမလား ရွာေနရ၏။

ဆာကရာမန္တိုအဝင္တြင္ I-80 ႏွင့္ State Route SR 80 သို႔ ၂မ်ိဳးျပေနသျဖင့္ ဘယ္ဖက္လိုက္ရမွန္းမသိေတာ့။ 

ဓါတ္ဆီကုန္သျဖင့္ ဆီထည့္ရျပန္သည္။

“အန္တီအိ ဘံုေက်ာင္းကိုဆက္လိုက္ပါအံုး။ ဆာကရာမန္တိုေရာက္ေနျပီလို႔။” အန္တီအိက-

“သူက နင္တို႔ ေနာက္ထပ္မိနစ္၂၀ေမာင္းရမယ္။ ၃နာရီမထိုးခင္ေရာက္ေအာင္လာတဲ့။”

“ေနာက္ထပ္မိနစ္၂၀ဆိုေတာ့ ဂ်ပန္လိုဆိုရင္ ဂီးရိဂီးရိပဲ။ မွီႏိုင္ပါတယ္။”

သို႔ရာတြင္ I-86 ကိုမေတြ႕ပဲ I-5 ကိုသာေတြ႕သျဖင့္ မၾကီး ေျမပံုၾကည့္ပါအံုးဆိုေတာ့-

“အန္တီအိ ဖတ္ရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္္၊ က်မသိပ္နားမလည္ဘူး။”

“ဟင္ အန္တီအိက မ်က္မွန္မပါဘူး။” ႏြယ္နီကို ဆက္ျပန္၏။

“I-5 Redding ကိုလိုက္ရမွာတဲ့ ျပန္ေကြ႕ ျပန္ေကြ႕ I-5 Redding ကိုေတြ႕လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ SR 99 Yuba။ ျပီးရင္ SR 70 Marysville။ 3^rd Street မွာထြက္ ျပီးရင္ညာေကြ႕ အဲဒီနား ေရာက္ရင္ အေမမွတ္မိျပီ ရျပီ ရျပီ”

SR 99 Yuba ထဲဝင္လာေတာ့၃နာရီထိုးရန္ ၁၀မိနစ္သာက်န္ေတာ့သည္။

“ဘံုေက်ာင္းက 3rd Street မွာတဲ့ လိပ္စာရိုက္လို႔ရျပီ။ မၾကီး GPS ထုတ္။”

“ဘာႏွိပ္ရမလဲ။”

“Main ကိုသြား”       ေဖါက္(အသံ)

“Enter address”     ေဖါက္

“Enter City”          ေဖါက္

“M-A-R-Y-S-V-I……”   ေဖါက္ 

“Marysville ထြက္လာျပီ။ ၃ခုေတာင္မွ။”

“CA (ကာလီဖိုးနီးယား)ကိုေရြး။”        ေဖါက္

“Street Name”     ေဖါက္

“3^rd Street”

“ငါဘယ္လိုႏွိပ္ရမလဲ ဂဏန္းလဲမေတြ႕ဘူး။”

“T-H-I-R-D ႏွိပ္ၾကည့္။”

“မရဘူးဟဲ့။”

“ဒါဆိုရင္ ကီးဘုတ္ကို ဂဏန္းကိုေျပာင္းလိုက္။”

“ဘယ္လိုေျပာင္းရမလဲ ေရာ့ ဒီမွာၾကည့္။”

“ဒီမွာေလ Key board မွာ 123 ျပထားတာ။ အဲဒါကိုႏွိပ္။”  ေမာင္းေနရင္း ၾကည့္ရျပန္သည္။    ေဖါက္

“ေအာ္ …ေပၚလာျပီ။ 3^rd Street, 3^rd Ave”

“3^rd Street ကိုယူ။”       ေဖါက္

“အိမ္နံပါတ္ ဘယ္ေလာက္လဲ။”

“မသိဘူး။ နံပါတ္တခုခုႏွိပ္လိုက္။”

“123 ထည့္လိုက္ျပီ။”    ေဖါက္

“Firstest Time  ကိုေရြး။”       ေဖါက္

ေျပာေနရင္း ဆိုေနရင္း SR 70 လမ္းခြဲကို လြန္သြားျပန္သည္။ တနာရီ မိုင္၈၀ႏံႉးေမာင္းေနသျဖင့္ လမ္းခြဲတြင္ လိုင္းေျပာင္းရန္ မမွီလိုက္။ ထိုစဥ္ GPS မွ အသံထြက္လာ၏။

“Turn right onto next 1.5 mile”

“ေဟာ ေရွ႕မွာ ေျပာင္းလို႔ရတယ္တဲ့။”

“Turn left onto SR 70”

SR 70 ေပၚေရာက္ေတာ့ ၃နာရီထိုးေနျပီ။ ဘံုေက်ာင္းမွ ဖံုးျမည္ျပန္၏။

“We have to exit 3^rd St, right? And D Street, right?  Please wait Please.”

“I’ll wait 5 more minutes.”

ဘံုေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ၃နာရီ၁၄မိနစ္။

“ဟိုမွာေစာင့္ေနတယ္ ေျပးေျပး။”

ဝန္ထမ္းအမ်ိဳးသမီးက-

“ငါ့ကိုဖံုးဆက္တာ နင္တို႔လား။ အတူတူပဲလား။ ငါ့ဖံုးထဲမွာ နံပါတ္၂ခုေတြ႕တယ္။ ဧရိယာကုတ္ 408 နဲ႔ 605။”

“ဟုတ္တယ္အတူတူပဲ။ ေစာင့္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္။”

အထဲေရာက္ေတာ့ အန္တီအိက အေျပးအလႊား စာခ်ရန္ ဝါးက်ည္ေတာက္ဗူးကို ကိုင္ေလသည္။

“No. No. No, Not like that. You should worship first. ဒီလိုမလုပ္ရဘူး။ ဘုရား(နတ္)ကိုအရင္ ကန္ေတာ့ရတယ္။ သူ႔ကို မကန္ေတာ့ဘဲ စာခ်လို႔ အလုပ္မျဖစ္ဘူး။ နင္တို႔ ဘာလူမ်ိဳးလဲ။ တရုတ္မဟုတ္ဘူးလား။”

“ဟင့္အင္း ဗမာလူမ်ိဳး။ ဒါငါ့အမ သူဗမာျပည္ကလာတာ။” ထမီဝတ္ထားေသာ မၾကီးကို အားနာလိုျငား မိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္။ သူလည္း နဲနဲေပ်ာ့ေျပာင္းသြားေလ၏။

“နင္တို႔ တစ္ခါမွ စာမခ်ဖူးဘူးလား။”

“ဟင့္ အင္း။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာ ေျပာျပပါအံုး။”

အန္တီအိက-

“ငါအရင္က ဒီကိုေရာက္ဖူးတယ္။ နင္သိလား မနက္က  ဝက္ေတြနဲ႔လာတာ ငါ့ေမာင္ေပါ့။”

“ေအာ္ ဟုတ္လား။ နင္တို႔ တခါထဲ အတူတူလာေရာေပါ့။ ၁၂နာရီမထိုးခင္မွာ ဘုရားကို ဆြမ္းေတြဘာေတြကပ္ရတယ္။ ျပီးမွ နင္တို႔ ေမးခ်င္တာကို ခြင့္ေတာင္းရတယ္။  အဲဒီမွာ ခံုေတြရွိတယ္။ အရင္ကန္ေတာ့လိုက္အံုး။”

ခံုေပၚတြင္ ဒူးေထာက္ျပီး ကန္ေတာ့ၾကေလသည္။ အန္တီအိ စာခ်ေနသည္ကိုၾကည့္၍-

“အန္တီအိ ဘယ္လိုလုပ္ရတာလဲ။”

“ဒီအတံုး၂တံုးကို ျပစ္ခ်လိုက္။ စံုဆိုရင္မရေသးဘူး။ တခုကေမွာက္ တခုကလွန္မွ ရတယ္။ ျပီးေတာ့မွ ဒီက်ည္ေတာက္ထဲက တုတ္ေတြကို ခါထုတ္။ တစ္ေခ်ာင္းပဲက်ရတယ္။ မရရင္ျပန္လုပ္။”

ခဏၾကာေတာ့ အန္တီအိက-

“ရျပီ ဒါ ႏြယ္အတြက္။”

“ေဌးေဌးဟာရျပီအန္တီအိ။ ၂၆တဲ့။”

“၂၆က ေဟာစတမ္းမရွိဘူး။ ျပန္လႈပ္အံုး။”

“အမေလး ဒုကၡပါပဲ။ အၾကာၾကီးလႈပ္ရတာ။”

“ဒီမွာ ရျပီ။ ဒါဆရာ အယ္လန္အတြက္။”

မၾကီးက- “ငါ့ဟာရျပီ။ နံပါတ္၅။”

“ဟာ စူးမာ(ေဌးေဌး)လဲ နံပါတ္၅ပဲ။”

ဝန္ထမ္းအမ်ိဳးသမီးအား- “ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္။ ေနာက္တခါက်ရင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ဆြမ္းေတြဘာေတြယူလာပါ့မယ္။” အျပင္ဖက္၌-

“ေမာလိုက္တာ။ ဒီအျပင္မွာ ခဏထိုင္ျပီး ပရိတ္ေလးဘာေလးရြတ္ ဆာကရာမန္တိုျမိဳ႕ေစာင့္နတ္ကို အမွ်ေဝရေအာင္။” အန္တီအိက-

“ဒီမွာထိုင္လို႔မရဘူး။ ဝင္းအျပင္ထြက္မွ။ သူတံခါးပိတ္ရမယ္။”

“ေအာ္ ဟုတ္လား။ အိုေက။”

ေနာက္တေန႔ ႏြယ္နီအိမ္ေရာက္လာေတာ့ ဘံုေက်ာင္းကိုဝင္လို႔ရခဲ့ေၾကာင္းေျပာျပေလသည္။

“အမတို႔က တရုတ္စာဖတ္တတ္လား။”

“ဘယ္ကဖတ္တတ္ရမွာလဲ။”

“ဟင္ ဒါဆို အခုထိ မဖတ္ရေသးဘူးေပါ့။”

“ေအး ေနာက္မွ ကိုလင္းၾကည္အမ်ိဳးသမီး မဂ်ဴးလီျဖစ္ျဖစ္ ေဒၚေထြးေလးျဖစ္ျဖစ္ ၾကံဳေတာ့မွဖတ္ခိုင္းလိုက္မယ္။ ဒါနဲ႔ေနပါအံုး။ စာခ်တာ ဘယ္လိုခ်တာလဲ။ င့ါကို အန္တီအိက အဲဒီအတံုး၂တံုးအရင္ပစ္ခ်ဆိုလို႔ ငါလည္း ေထြခင္းသလို  တခုကေမွာက္ တခုကလွန္ မျဖစ္မခ်င္း ပစ္ခ်လိုက္တာပဲ။”

“ေအာင္မယ္ေလး ေသပါျပီ။ ေသပါျပီ။ မတတ္တဲ့လူက မသိတဲ့လူကို ဆရာလုပ္လာတာေပါ့။ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ။”

“ဝါး ဟား ဟား။”

“အတံုးေတြ မပစ္ခင္ ေမးခြန္းေမးရေသးတယ္။”

“ဟုတ္လား။ ငါ ဘာမွ မေမးဘူး။ ဒီအတိုင္းပစ္ျပီး ဒီအတိုင္းပဲလႈပ္ေပးလိုက္တယ္။”

“ဘာမွမေမးရင္ ဒီေဟာစတမ္းကို ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္ေကာက္မလဲ။”

“ေအာ္ အဲလိုလား။ ဝါး ဟား ဟား ဟား။”

၄၊ ၂၇၊ ၂၀၁၂။

ညီညီေမာင္က ဘဲဥႏွစ္လံုးနဲ႔။

မၾကီး စီလီကြန္ဗယ္လီေရာက္ေနသည္မွာ ႏွစ္လရွိသြားေပျပီ။ အခြန္ရာသီ (Tax season)တြင္ ေရာက္လာသျဖင့္ စူးမာအလုပ္မ်ားေနေသာေၾကာင့္ ညအိပ္ညေန ခရီးေဝး ဘယ္ကိုမွ လိုက္ပို႔ မေပးႏိုင္ေသးပါ။

အခြန္ရာသီဆိုသည္မွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ ေဖေဖၚဝါရီလမွစတင္၍ ဧျပီလလယ္တိုင္ေအာင္ အလုပ္ရွင္ေရာ အလုပ္သမားပါ ဝင္ေငြရွိသူမွန္သမွ် အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အခြန္ကိစၥအတြက္ အလုပ္မ်ားၾကရေသာ ကာလျဖစ္ေလသည္။

အလုပ္ရွင္မ်ားသည္ ေဖေဖၚဝါရီလကုန္ေနာက္ဆံုးထား၍ ျပီးခဲ့ေသာဘ႑ာေရးႏွစ္အတြင္းက လစာႏွင့္ငွားရမ္းေသာ အလုပ္သမားမည္မွ်ကို လစာ၊ ဆုေငြ စသည္ မည္မွ်ထုတ္ေပးထားေၾကာင္း၊

ပင္စင္ႏွင့္ဆိုင္ေသာအခြန္social Security Tax

ေဆးကုသေရးႏွင့္ဆိုင္ေသာအခြန္ Medical Tax

ျပည္ေထာင္စုအစိုးရသို႔ ေဆာင္ရေသာအလုပ္သမားမ်ား၏ ဝင္ေငြခြန္Federal Income Tax

ျပည္နယ္အစိုးရသို႔ ေဆာင္ရေသာ ဝင္ေငြခြန္ State Income Tax ႏွင့္

အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္သည့္အခါ ယာယီေထာက္ပံ့ေငြႏွင့္ဆိုင္ေသာအာမခံခြန္ Unemployment Insurance စသည္မ်ားကို အသီးသီးေဆာင္ထားျပီးေၾကာင္း အလုပ္သမားမ်ားသို႔လည္းေကာင္း၊ ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ျပည္နယ္အစိုးရသို႔လည္းေကာင္း အစီရင္ခံရေလသည္။

၄င္းအျပင္ မတ္လကုန္ေနာက္ဆံုးထား၍ ကံထရိုက္ငွားရမ္း၍လုပ္ေသာ အလုပ္အမ်ိဳးစားမ်ားအတြက္လည္း မည္၍မည္မွ် ဝန္ေဆာင္ခထုတ္ေပးထားေၾကာင္းကို ကံထရိုက္လုပ္ငန္းရွင္မ်ား၊ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရႏွင့္ ျပည္နယ္အစိုးရ အသီးသီးသို႔ ႏွစ္ခ်ဳပ္အစီရင္ခံရေလသည္။

ဘဏ္လုပ္ငန္းဌာနမ်ားသည္လည္း မိမိတို႔ဘဏ္တြင္ အေကာင့္ဖြင့္ထားေသာ လူမ်ား၊ လုပ္ငန္းမ်ားက ေငြစုလက္မွတ္မ်ား၊ အစိုးရစာခ်ဳပ္မ်ား၊ အစုရွယ္ယာစသည္မ်ားေရာင္းဝယ္မႈမွ မည္၍မည္မွ် အရံႉးအျမတ္ ရရွိၾကေၾကာင္းကို အေကာင့္ရွင္မ်ား၊ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရႏွင့္ ျပည္နယ္အစိုးရသို႔ အသီးသီး အစီရင္ခံစာပို႔ၾကရသည္။

ဤအစီရင္ခံစာမ်ားႏွင့္အတူ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားသည္ ႏွစ္ခ်ဳပ္အရံႉးအျမတ္စါရင္းကိုဆြဲ၍ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရႏွင့္ ျပည္နယ္အစိုးရထံ ဝင္ေငြခြန္ေဆာင္ရေလသည္။

လူတဦးခ်င္းကလည္း ဤအစီရင္ခံစာမ်ားႏွင့္အတူ ဝင္ေငြခြန္မည္၍မည္မွ်က်သင့္ပါေၾကာင္းကို ျပည္ေထာင္စုအစိုးရႏွင့္ ျပည္နယ္အစိုးရထံ အစီရင္ခံၾကရေလသည္။

အလုပ္ရွင္မ်ားသည္ လစာထုတ္တိုင္း အလုပ္သမားအတြက္ က်သင့္သည့္ ဝင္ေငြခြန္အခ်ိဳးအစားကို ျဖတ္ေတာက္၍ ေဆာင္ထားေပးျပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ဤႏွစ္ခ်ဳပ္တင္သြင္းေသာ လူတဦးခ်င္း၏ တစ္ႏွစ္တာ အေျခအေနအရပ္ရပ္ေပၚ မူတည္၍ ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ျပည္နယ္အစိုးရတို႔က အခြန္ေလွ်ာ့ေပါ့ကာ ျပန္အမ္းေပးေလ့ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူမ်ားႏွင့္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအတြက္ အခြန္ရာသီတြင္ အခြန္ပံုစံမ်ားကို ျပင္ဆင္တင္သြင္းေပးသည့္ ဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းသည္ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ေပၚလို႔လာရေပသည္။ 

လိုင္စင္ရဝန္ေဆာင္သူသည္ အခြန္ဥပေဒမ်ားကို ကၽြမ္းက်င္ႏိုင္နင္းရသည့္အျပင္ အခြန္ထမ္းျပည္သူမ်ားကလည္း အခြန္သက္သာခြင့္ေပးေသာ ရင္းႏွီးႁမႈပ္ႏွံမႈမ်ား၌ ႁမႈပ္ႏႈံတတ္ရန္လိုေပသည္။

အခြန္ရာသီတြင္ အစိုးရဌာနမ်ား၊ ဘဏ္မ်ား၊ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားႏွင့္ လူမ်ားပါမက်န္ မိမိတို႔သက္ဆိုင္ရာ ဝင္ေငြထြက္ေငြစါရင္းမ်ားကို ျပန္စိစစ္ၾကရ၍ ျပီးခဲ့ေသာ ဘ႑ာေရးႏွစ္က အေတြ႕အၾကံဳမ်ားေပၚမူတည္ျပီး လာမည့္ႏွစ္အတြက္၊ ေနာင္ေရးအတြက္၊ ႏိုင္ငံဘ႑ာေတာ္အတြက္ ျပင္ဆင္ရန္ သတိရေစေသာ ကာလလည္းျဖစ္ေပသည္။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၏ အခြန္စနစ္တြင္ ဝင္ေငြရသည့္အေပၚ ဝင္ေငြခြန္၊ စားသံုးဝယ္ျခမ္းတိုင္း စားသံုးခြန္၊ အိမ္ဝယ္ထားသျဖင့္ အိမ္ခြန္၊ သံုးျပီးေသာ လွ်ပ္စစ္ႏွင့္ အျခားအႏၱရာယ္ရွိပစၥည္းမ်ား စြန္႔ပစ္သည့္အခါ စြန္႔ပစ္ခြန္၊ စုေဆာင္း ရင္းႏွီးႁမႈပ္ႏွံ၍တိုးပြားလာသည့္အေပၚတြင္လည္း   ဝင္ေငြခြန္၊ ေသဆံုးသည့္အခါ က်န္ရစ္သူ၏ပစၥည္းအေပၚေကာက္ခံေသာ ေသခြန္ စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအခြန္ဥပေဒမ်ားရွိရာ ေရွာင္ကြင္းသြားတတ္မွသာ အခ်ိန္တန္လွ်င္ ပရုပ္လံုးမျဖစ္ဘဲ အျငိမ္းစားယူႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။

စူးမာက အခြန္ရာသီတြင္ လုပ္ငန္းအခြန္ကိစၥႏွင့္ လူတဦးခ်င္းအခြန္ကိစၥမ်ားကို ဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ေပးသျဖင့္ ယခုႏွစ္ စါရင္းပိတ္ရက္ျဖစ္ေသာ ဧျပီလ၁၇ရက္ေန႔အထိ အလုပ္မ်ားေနရျခင္းျဖစ္သည္။

မၾကီးကိုအလည္ေခၚထားျပီး အိမ္တြင္တစ္ေယာက္တည္း ပစ္ထားသည္ျဖစ္မွာစိုးသည့္အတြက္ အိမ္တြင္လုပ္၍ရေသာအလုပ္မ်ားကို အိမ္မွာသာလုပ္ေလသည္။ ရံုးမွ လက္ေတာ့ပ္တစ္လံုးသယ္လာျပီး အိမ္တြင္ လက္ေတာ့ပ္ တစ္ေယာက္တစ္လံုးျဖင့္ စကားေျပာလိုက္ စားေသာက္လိုက္ မၾကီးကိုလည္း ဒီႏိုင္ငံကစနစ္ေတြ အင္တာနက္ေတြသံုးတတ္ေအာင္ သင္ေပးလိုက္ျဖင့္ အလုပ္ျဖစ္ေနၾကေလသည္။

ပ်င္းဖို႔ေဝးစြ ေဖ့ဘြတ္၊ ဂ်ီေတာ့ခ္၊ စကိုက္ပ္ျဖင့္ အြန္လိုင္းေပၚတက္လာတတ္ေသာ ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ လွည့္ပတ္အာထုလိုက္ အီးေမးလ္ပို႔လိုက္ျဖင့္ ေခတ္မီေနေပသည္။

အင္တာနက္မွ လူ႕အခြင့္အေရး၊ ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ေသာ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္မႈမ်ားတြင္လည္း (Online Petition Campaign) တတပ္တအားပါဝင္ တတ္ေနေလျပီ။ ျမန္မာျပည္မွာ အလုပ္ခ်ည္းၾကံဳးလုပ္ေနခဲ့ရသျဖင့္ နားမေထာင္အားေသာ ေဟာေျပာပြဲမ်ား၊ မဖတ္အားခဲ့ေသာ သတင္းမ်ား၊ မၾကည့္အားခဲ့ေသာ ရုပ္ရွင္ အျငိမ့္မ်ား၊ မနာအားခဲ့ေသာ တရားေတာ္မ်ားႏွင့္လည္း ထိေတြ႕ အပ္ဒိတ္(update) ျဖစ္ကာ အေဝးေရာက္ သမီးမ်ား၊ တူမမ်ားႏွင့္ ေန႔စဥ္ ေျပာစရာေတြရွိေနတတ္ေလသည္။

တေန႔တေန႔ သူ႕မွာ ေဖ့ဘြတ္ကိုေခ်ာင္းေနတတ္ျပီး သူ႕သမီးကိုမေတြ႕လွ်င္ -

“ငါ အီးေမးလ္နဲ႔ ပို႕လိုက္အံုးမယ္။ ဒီေကာင္ေတြ ခုေတာင္ ေပၚမလာေသးဘူး။”ဟုဆိုကာ တေန႔လံုး စာရိုက္ေနတတ္၏။

အစက အဂၤလိပ္လိုသာ သင္ထားေပးသျဖင့္ အဘိဓါန္ တစ္အုပ္ျဖင့္ သံေခ်းတက္ေနေသာ သူ႕ဦးေဏွာက္ကို ကူရေလသည္။

ေနာက္ေတာ့ မၾကီးကို ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညိဳခ်န္ထားခဲ့ေသာ ျမန္မာကီးဘုတ္တပ္ေပးလိုက္သျဖင့္ သူ႕သမီးမ်ားထက္ေတာင္ ျမန္မာစာလံုးရိုက္ကၽြမ္းက်င္ေနေပေတာ့သည္။ သမီးမ်ားက ျမန္မာစာလံုးမရိုက္ပဲ အဂၤလိပ္စာလံုးျဖင့္ ျမန္မာအသံထြက္ကိုရိုက္ကာ ပို႔သျဖင့္ “ဖတ္ရခက္လိုက္တာ”ဟုဆိုကာ ဘဝင္မက်ေခ်။

“ငါ လည္းခုမွပဲ ကိုေဖေက်ာ္ထင္နဲ႔ (သူ႕ခင္ပြန္း) စါေရးျဖစ္ေတာ့တယ္။ အိမ္မွာတုန္းက စကားေျပာဖို႔ အခ်ိန္မရွိဘူး။ ဟား ဟား ဟား။ ေတာ္ ေတာ္ အဆင္ေျပတာပဲ။ (လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္၂၀ေက်ာ္က ဆံုးသြားေသာ) အေဖ့ကို သတိရလိုက္တာ။”

တေန႔က တူေတာ္ေမာင္ “ညီညီေမာင္ စကာၤပူေရာက္သြားျပီ ေက်ာင္းဆက္တက္မလို႕”ဟု ၾကားသျဖင့္ အြန္လိုင္းမွ ခ်တ္ (Chat)လုပ္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ အီးေမးလ္လိပ္စာေမးေလသည္။

“စူးမာဆီမွာ မရွိဘူး။ ေဖ့ဘြတ္မွာ သူ႕ကိုရွာျပီး ဖိတ္လိုက္ေလ။”

“ဘယ္လို ဖိတ္ရမလဲ”

“ညီညီေမာင္နာမယ္ကိုရိုက္ျပီး search မွာရွာလိုက္။ သူ႕စာမ်က္ႏွာ ထြက္လာရင္ friend ထဲထည့္လိုက္။ သူလက္ခံလိုက္ရင္ မၾကီး contact စါရင္းထဲမွာ ေပၚလာလိမ့္မယ္။ ရံုးသြားလိုက္အံုးမယ္။ မရရင္ ျပန္လာမွ လုပ္ေပးမယ္။”

အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ-

“ငါ add လိုက္တာေတာ့ ဝင္ေနျပီ။ ငါစာေရးထားတာ ခုထိ စာျပန္မလာေသးဘူး။”

“ဟုတ္လား ၾကည့္ရေအာင္။ ညီညီေမာင္ သူ႕ profile ဓါတ္ပံု ေျပာင္းသြားလား။”

“ဟင္ ငါမသိဘူး။”

“ေနအံုး ၾကည့္လိုက္အံုးမယ္။ ေဟာ ေျပာရင္း ဆိုရင္း တက္လာျပီ။” မီးစိမ္းျပေနသျဖင့္ အြန္လိုင္းေပၚေရာက္ေန၏။

“အန္တီတဲ့ ေခၚေနျပီ။ လူမွားေနျပီထင္တယ္။”

“ေအာ္ ငါသိျပီ ညီညီေမာင္ (ဓါတ္ပံု)က ဘဲဥ၂လံုးနဲ႔။ ဒါ တျခား ညီညီေမာင္ျဖစ္မယ္။”

“မၾကီးကလဲ ဘဲဥမဟုတ္ပါဘူး။ လက္ဖက္ရည္ပုဂံ၂ခြက္ပါ။ ေကာ္ဖီထဲမွာ ခရင္အႁမႉပ္ေတြကို အသဲပံုေလးလုပ္ထားတာကို ရိုက္ထားတာ။ လုပ္ေတာ့မယ္။”

“ဟုတ္လား။ ဟား ဟား ဟား။ ငါက အျဖဴေရာင္၂လံုးျမင္လို႔ ဘဲဥ ထင္ေနတာ။”

“သူ႕ခင္ျမာ ကဗ်ာဆန္ေနတာ မၾကီးလုပ္မွပဲ ဘဲဥျဖစ္သြားျပီ။”

“ဟား ဟား ဟား။”

၄၊ ၁၁၊ ၂၀၁၂။

ပါးစပ္ ဟ လို႔ မရလို႔ပါ။

မတ္လ ၃၁ ရက္ စေနေန႔က ျမန္မာအေမရိကန္အမ်ိဳးသမီးမဟာမိတ္အသင္း Burmese American Women’s Alliance BAWA က အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ျမန္မာမ်ားကို ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ စား ဝတ္ ေနေရး ကိစၥေတြမွာ အခက္အခဲ နည္းရေလေအာင္ ကူညီႏိုင္ဖို႕အတြက္ အသစ္ေရာက္လာသူမ်ားနဲ႔ မိတ္ဆက္ေတြ႕ဆံုပြဲေလးလုပ္ပါတယ္။

မၾကီးေရာက္လာျပီးမွ ေဖေဖၚဝါရီလ ၁၈ရက္ေန႔ကလည္း အသစ္ေရာက္လာသူ ျမန္မာမ်ားကို အျမဲတမ္းေနထိုင္ခြင့္ကိစၥ၊ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ေလွ်ာက္ရန္ကိစၥ၊ မိသားစုေခၚရန္ကိစၥစတဲ့ လူဝင္မႈၾကီးၾကပ္ေရးဆိုင္ရာကိစၥေတြမွာ အခက္အခဲမရွိရေလေအာင္ သက္ဆိုင္ရာ ေရွ႕ေနမ်ားကို ဖိတ္ေခၚျပီး ေဆြးေႏြး ေမးျမန္းပြဲေလးလုပ္ေပးခဲ့ပါေသးတယ္။

BAWA ကို ၁၉၉၉ခုႏွစ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ လမ္းညႊန္မႈနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ အားသာခ်က္နယ္ပယ္ေတြျဖစ္တဲ့ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈကိစၥရပ္ေတြမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈ တိုးျမွင့္လာေစဖို႔အတြက္ ရည္ရြယ္ျပီး ဒီအသင္းကိုဖြဲ႕စည္းခဲ့ၾကတာပါ။

စေနေန႔အခမ္းအနားမွာ အသစ္ေရာက္လာၾကသူေတြက မြန္ျပည္နယ္ ႏွစ္ကရင္ကတစ္ေယာက္၊ ခ်င္းျပည္နယ္ ဟားခါးနဲ႔ တီးတိန္က၂ေယာက္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ကတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ မၾကီးကေတာ့ ေဆြမ်ိဳးစပ္လို႔ ေကာင္းသြားတာေပါ့။

BAWA နဲ႔ အတူ ျမန္မာမ်ားကိစၥကို အကူအညီေပးေနတဲ့ One Developing World http://www.magiclink.net/~odw/ အဖြဲ႕မွ ဒါရိုက္တာ ဘာဘီက ၾသဂုတ္လတုန္းက ျမန္မာျပည္သြားခဲ့တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကိုလည္း ေဖါက္သည္ခ်ပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ လူရႊင္ေတာ္ပါပါေလးရဲ႕ ပ်က္လံုးလည္းပါတယ္။

တေန႔မွာ ဂ်ပန္ျပည္က သြားေဆးခန္းတစ္ခုကို ျမန္မာတစ္ေယာက္ေရာက္လာပါတယ္။ သူ႕သြားက်န္းမာေရးကိစၥ ကုသခ်င္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာဝန္က-

“ခင္ဗ်ား ဂ်ပန္ျပည္မွာ ကုရင္ ပိုက္ဆံ အမ်ားၾကီး ကုန္မွာေပါ့။ ျမန္မာျပည္က်မွ ကုပါလား။”

လို႔ အၾကံေပးပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အဲဒီျမန္မာက-

“ဟာ မျဖစ္ဘူးဆရာ၊ ဒီမွာပဲ ကုေပးပါ”

“ဟင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ”

“ျမန္မာျပည္မွာ ပါးစပ္ ဟ လို႔မရဘူး ဆရာရဲ႕”

ဝါး ဟား ဟား။

အခု အဲဒီသြားဆရာဝန္က ျမန္မာျပည္ကိုေရာက္သြားျပီး သြားေဆးခန္းတစ္ခုကို ေရာက္သြားပါတယ္။ အဲဒီမွာ သူ႕ဆီမွာ သြား လာကုဖူးတဲ့ ျမန္မာကို ျပန္ေတြ႕ပါတယ္။

“ဟင္ ခင္ဗ်ား ဟိုတခါတုန္းက ဂ်ပန္မွာ သြားလာကုတဲ့လူမဟုတ္လား”

“ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာ”

“ဂ်ပန္မွာ သြား လာမကုေတာ့ဘူးလား”

“အခု ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပါးစပ္နဲနဲ ဟ လို႔ ရသြားျပီဆရာ”

ဝါး ဟား ဟား။

တရားမွ်တေသာေရြးေကာက္ပြဲကို ဂုဏ္ျပဳလွ်က္။

၄၊ ၁၊ ၂၀၁၂။

အိုျခင္းဒုကၡ

တေန႔က အေမနဲ႔ စကားေျပာရင္း အေမ့ကို ေနာက္၂ႏွစ္ေလာက္ အသက္ရွည္ေအာင္ၾကိဳးစားျပီးေနပါအံုးလို႔ ပန္ၾကားလိုက္တယ္။ အေမက-

“နင္တို႔ အိုတဲ့ဒုကၡအေၾကာင္း မသိေသးဘူး”

ဟုတ္မွာပဲ။ တဆက္တည္းမွာပဲ ဆန္ဟိုေဆးေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ဦးသုဇန တရားေဟာရင္း ေမးတဲ့ေမးခြန္းကို သတိရသြားတယ္။

ျမန္မာသေဘၤာသားတေယာက္ ႏိုင္ငံျခားမွာကြယ္လြန္သြားလို႔ သူ႕မိခင္က သကၤန္း၊ ထီး၊ ဘိနပ္အစံုနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ လႉေပးပါလို႔ ဆရာဦးခင္ေမာင္ဦးကို အကူအညီေတာင္းတယ္။ ဆရာတို႔က အိမ္ေျပာင္းေနေတာ့ အလုပ္မ်ားျပီး ဒီအလႉက အထမေျမာက္ႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ မတင္တင္ဝင္းက စူးမာကို အကူအညီထပ္ေတာင္းတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ အလႉတခု စူးမာကမၼကထလုပ္ဖို႔ျဖစ္လာတယ္။ ဆန္ဟိုေဆးေက်ာင္းမွာ အာရံုဆြမ္းကို နန္းၾကီးသုတ္၊ ၾကာဇံဟင္းခါးေလးခ်က္ကပ္ျပီး ေရစက္ခ် အမွ်ေဝေပးလိုက္တယ္။ ဆရာေတာ္က-

“တကယ္က အခ်ိန္တိုင္း ေသေနတာ။ အခ်ိန္တိုင္း အိုေနတာ။ အခ်ိန္တိုင္း နာေနတာ။

ေသေနတဲ့ ဒုကၡ၊ အိုေနတဲ့ဒုကၡ၊ နာေနတဲ့ ဒုကၡေတြကို ေန႔တိုင္း သတိထားမိလား။”

“ဒုကၡအေနနဲ႔ေတာ့ သတိ မထားမိပါဘုရား။ အသက္၅၀ေက်ာ္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေသဖက္နီးလာတာ၊ အိုလာတာ၊ နာလာတာကို ပို သတိထားမိပါတယ္ဘုရား။”

“နာတဲ့ဒုကၡကိုေတာ့ လူတိုင္း သတိထားမိၾကတယ္၊ အိုတဲ့ဒုကၡ ေသတဲ့ဒုကၡကိုေတာ့ သတိမထားမိၾကဘူး။”

“တင္ပါဘုရား။ ဒုကၡက ခံသာေနလို႔ သတိမထားမိတာလို႔ ထင္ပါတယ္ဘုရား။”

အိုလာေနရက္သားနဲ႔ အိုျခင္းဒုကၡကို မျမင္ႏိုင္ပါလားလို႔ ေခါင္းထဲဝင္လာတယ္။ ဓမၼေဘရီဆရာေတာ္က-

“အိုျခင္းက ဒုကၡမဟုတ္ဘဲ အိုလို႔ အပယ္ခံရတာကို ဒုကၡအျဖစ္ခံစားရတာ။ အိုပယ္ဒုကၡ။” လို႔ ရွင္းျပပါတယ္။

ဒါနဲ႔ပဲ “ေမအို” ေျပာတဲ့ စကားေတြကို သတိရသြားတယ္။

ေမအိုက ဟင္းခတ္တဲ့အခါ ဘယ္လက္နဲ႔ မခတ္ဘဲ စားေနတဲ့ ညာလက္နဲ႔ ခတ္ေတာ့ ေျမးေတြက ပူညံပူညံလုပ္ၾကတယ္။ ေမအိုက-

“ငါ ဒါေတြ(အိုဒုကၡေတြ) မယူသြားဘူး။ ေသရင္ နင္တို႔အတြက္ ထားခဲ့မယ္။” တဲ့။

အိုျခင္းဒုကၡပဲေခၚေခၚ အိုပယ္ဒုကၡပဲေခၚေခၚ အေမေျပာေနတာေတာ့ ဒီဒုကၡေတြပဲေနမွာပဲ။

စူးမာတို႔ မလိုခ်င္တဲ့အေမြေတြ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ရမွန္းမသိ ရလာၾကျပီ။

ေမအိုက ဆြမ္းေတာ္စြန္႔ဖို႔ ေလွခါးတက္ရင္း လိမ့္က်သြားတယ္။ လုပ္ေနက်ပဲ ဒီေလာက္အင္အားကေတာ့ လုပ္ႏိုင္မွာပဲ၊ ဒီအင္အားေလး ျမဲေနမွာပဲလို႔ ထင္တာေပါ့။ အသက္ၾကီးလာတဲ့အခါ အမ်ားဆံုးျဖစ္ၾကတဲ့ ကိစၥပါ။ ဦးေဏွာက္နဲ႔ အာရံုေၾကာေတြက စကၠန္႔မလပ္ သတင္းပို႔တာေတြ ဖမ္းယူျပီးအမိန္႔ေပးတာေတြ အျမဲ မစီးဆင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေမ့တာေတြမ်ားလာေနျပီ။ ေျခတဖက္လွမ္းျပီး ေနာက္ေျခတဖက္ မလွမ္းခင္မွာ အဆက္ျပတ္သြားတာ။ သတိျပန္ရေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ေလွခါးေအာက္ ေရာက္သြားပါလိမ့္ ျဖစ္သြားတယ္။

လူငယ္ေတြကေတာ့ ဒါေတြ ဝင္ပူမေနနဲ႔ ဝင္ပါမေနနဲ႔လို႔ ေျပာၾကမွာပဲ။ ကိုယ္ႏိုင္တဲ့ တာဝန္လည္း ထမ္းခ်င္ေသးတာကိုး။ ထမ္းႏိုင္မယ္လည္း ထင္ေနတုန္းပဲကိုး။ မေလွ်ာ့ခ်င္ေသးဘူး။

လူတေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အေရးၾကီးတဲ့ကိစၥျခင္းလဲ မတူၾကဘူးေလ။

ကိုယ့္ေနရာကေန ကိုယ္ၾကည့္ျပီး အေရးၾကီးေနၾကတယ္။ ကိုယ္ေကာင္းမယ္ထင္တာ ကိုယ္လုပ္ေနၾကတယ္။

ဓမၼေဘရီဆရာေတာ္က-

“လူေတြၾကီးပဲ ကိုယ္ေကာင္းမယ္ထင္တာ ကိုယ္လုပ္တတ္တာမဟုတ္ဘူး။ တိရစာၦန္ေတြလည္း သူတို႔ ေကာင္းမယ္ထင္တာ သူတို႔လုပ္ၾကတာပဲ”

“ေကာင္းမယ္ထင္လို႔ အိပ္တယ္၊

ေကာင္းမယ္ထင္လို႔ ေဟာင္တယ္၊

ေကာင္းမယ္ထင္လို႔ ေလ်ာက္သြားတယ္၊ ဘာထူးလဲ။”

အင္း ဒီလိုဆိုေတာ့ တိရစာၦန္ေတြနဲ႔ မတူေအာင္ေနမွျဖစ္ေတာ့မယ္။

ကိုယ္ပိုင္စည္းကမ္းေတြ ကိုယ္ပိုင္ဥပေဒေတြ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေလွ်ာ့ျပီး အမ်ားအတြက္ အဆင္ေျပမယ့္ အခ်ိန္၊ ေနရာကို ဦးစားေပးရေတာ့မယ္။

ကိုယ့္ စိတ္ထဲမွာ အရင္တုန္းကလိုပဲလို႔ ထင္ေန စြဲေနတာေတြကို ျဖဳတ္ရေတာ့မယ္။

လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္တုန္း ျဖစ္ေနေသးတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ကို သည္းခံရမယ္။

ဒီတရားေတြမသိခင္က အေမ့အေပၚ ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံနဲ႔ ျပစ္မွားခဲ့တာရွိရင္ ခြင့္လႊတ္ပါအေမ။

သမီး စူးမာ (၁၊ ၃၀၊ ၂၀၁၂)

ရိုတရီ အင္တာနယ္ရွင္နယ္-ဘာကေလခရိုင္ အဖဲြ႕ခြဲ၏ ကမာၻ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရးၾကိဳးပမ္းသူ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ဆု အပ္ႏွင္းျခင္း အခမ္းအနား။

Rotary International ရိုတရီ အင္တာနယ္ရွင္နယ္(Berkeley District ဘာကေလခရိုင္)အဖြဲ႕ခြဲသည္ ၁၉၅၅ခုႏွစ္တြင္ ရိုတရီ အင္တာနယ္ရွင္နယ္အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏သက္တမ္း ေရႊရတုအထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ဘာကေလခရိုင္ Tilden Park တိုင္လ္ဒန္ေတာတြင္ Sequoia Gigantea စက္ေကြးယား ဂ်ီ၈်န္တီး အမ်ိဳးအစား ႏွစ္ ေထာင္ေက်ာ္ အသက္ရွည္ေသာ Redwood ရက္ဝုသစ္ပင္ ၁၀၀ကို စိုက္ပ်ိဳးထားျပီး ႏွစ္စဥ္ ကမာၻ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရးၾကိဳးပမ္းသူ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ဆုကို လူတစ္ဦးခ်င္းကိုေသာ္လည္းေကာင္း အဖြဲ႕အစည္းကိုေသာ္လည္းေကာင္း ေရြးခ်ယ္ဂုဏ္ျပဳလာခဲ့သည္။ ယခု ၄၆ၾကိမ္ေျမာက္တြင္ ၂၀၁၁ခုႏွစ္အတြက္မူ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကေလသည္။

၂၀၁၂ခု မတ္လ၇ရက္ေန႔တြင္ ဆုႏွင္းသဘင္အခမ္းအနားကို တိုင္လ္ဒန္ေတာအုပ္ ဘရာဇီးအေဆာက္အဦးတြင္က်င္းပျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္စား ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္သူ အမ်ိဳးသားၫြန္႔ေပါင္းအစိုးရ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာစိန္ဝင္းက တက္ေရာက္လက္ခံခဲ့သည္။ 

ဤ ရိုတရီ အင္တာနယ္ရွင္နယ္-ဘာကေလခရိုင္ အဖဲြ႕ခြဲမွအပ္ႏွင္းေသာဆုကို ၁၉၆၄ခုႏွစ္အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ကမာၻ႕ကုလသမဂၢအေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ဦးသန္႔က ရရွိခဲ့ျပီး ယခုအၾကိမ္သည္ ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ထပ္မံဆြတ္ခူးျခင္းျဖစ္ေပသည္။

၁၉၆၄ခုႏွစ္အတြက္ ဆုႏွင္းသဘင္က်င္းပစဥ္ကလည္း မ်ားေျမာင္လွစြာေသာ လုပ္ငန္းတာဝန္မ်ားေၾကာင့္ ဦးသန္႔ကိုယ္တိုင္ မတက္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့ပါ။

ရိုတရီ အင္တာနယ္ရွင္နယ္အဖြဲ႕ခ်ဳပ္သည္ ၁၉၀၅ခုႏွစ္တြင္ ဥပေဒအက်ိဳးေဆာင္ Paul Harris ေပါလ္ဟရစ္ႏွင့္ စိတ္တူကိုယ္တူ သူငယ္ခ်င္း၃ေယာက္က စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ၾကေသာ ကမာၻတြင္ ပထမဦးဆံုးေသာ ပရဟိတအဖြဲ႕ျဖစ္သည္။

အဖြဲ႕၏ေဆာင္ပုဒ္မွာ “Service Above Self ကိုယ္က်ိဳးမဖက္ မ်ားအတြက္ ဝန္ေဆာင္မႈ” ျဖစ္သည္။

စတင္တည္ေထာင္စဥ္က ရိုထရီ-ခ်ီကာဂိုကလပ္ဟုသာ အမည္ေပးထားေသာ္လည္း ၁၀ႏွစ္အတြင္း ရိုထရီစိတ္ဓါတ္မ်ား ေရပန္းစားလာျပီး ကလပ္သစ္မ်ားသည္ ေျမာက္အေမရိကတိုက္ အေနာက္ျခမ္း ဆန္ဖရန္စစၥကိုမွ အေရွ႕ျခမ္း နယူးေယာက္ကိုေက်ာ္လြန္၍ ကေနဒါႏိုင္ငံ ဝင္နီပဂ္ ထိတိုးပြားလာခဲ့သည္။ ၁၉၂၁ခုႏွစ္တြင္မူ ကမာၻ႕တိုက္၆ခုလံုးထိျပန္႔ပြားသြားခဲ့ေသာေၾကာင့္ ရိုတရီ အင္တာနယ္ရွင္နယ္အျဖစ္သို႔ အမည္ေျပာင္းလဲခဲ့သည္။

၁၉၃၂ခုႏွစ္တြင္ အသင္းဝင္ Herbet Taylor ဟားဘတ္ေတလာက အသင္းဝင္မ်ားေဆာင္ရန္ က်င့္စဥ္၄ခုခ်မွတ္ခဲ့သည္။

၁။ ဒါ မွန္ရဲ႕လား

၂။ ဒါ အားလံုးအတြက္ တရားမွ်တရဲ႕လား

၃။ ႏွစ္ဦး၂ဖက္ စိတ္ေကာင္းစိတ္ျမတ္မ်ား ၾကည္ၾကည္လင္လင္နဲ႔ ဆက္ဆံေရးေတြ ပိုေကာင္းလာႏိုင္မလား

၄။ လူသားအားလံုးအတြက္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းႏိုင္မလား

ဤေမးခြန္းမ်ားကို အျမဲစဥ္းစား၊ ေျပာဆို၊ လိုက္နာပါ ဟူ၍ျဖစ္သည္။

ဒုတိယကမာၻစစ္အတြင္း ရိုထရီကလပ္မ်ားသည္ ပိတ္ပင္ခံရျခင္းမ်ားရွိသကဲ့သို႔႔ တဖက္တြင္လည္း စစ္ဒုကၡသည္မ်ားကို အေရးေပၚ ကယ္ဆယ္ေရးအကူအညီမ်ား တိုးျမွင့္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။

စစ္ၾကီးမျပီးခင္ ၁၉၄၂ခုႏွစ္၌ ႏိုင္ငံေပါင္း၂၁ႏိုင္ငံမွ ရိုထရီအသင္းသားမ်ားသည္ ညီလာခံေခၚယူ၍ လူေနမႈဘဝမ်ားတိုးျမင့္လာေစရန္ ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္း ပညာေရး၊ သိပၸံနည္းပညာမ်ား၊ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား ဖလွယ္ေရးအတြက္ အစီအစဥ္မ်ားခ်မွတ္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။ ဤညီလာခံ၏ရလာဒ္သည္ ယူနက္စကိုျဖစ္ေပၚလာေစရန္ မ်ားစြာတြန္းအားေပးခဲ့ေပသည္။

၁၉၄၅ခုႏွစ္တြင္ ဆန္ဖရန္စစၥကို၌က်င္းပေသာ ကုလသမဂၢပဋိဥာဥ္စာတမ္း ခ်မွတ္ေရးညီလာခံသို႔လည္း ကိုယ္စားလွယ္ေပါင္း၂၉ဦးႏွင့္အတူ ရိုထရီအသင္းဝင္ ၄၉ေယာက္တို႔သည္ ပူးေပါင္းပါဝင္ ေဆြးေႏြးကူညီခဲ့ၾကသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ တတ္ကၽြမ္းပညာရွင္ ရိုထရီအသင္းဝင္မ်ားႏွင့္ ကုလသမဂၢသည္ ခြဲ မရေတာ့ဘဲ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ထိမ္းသိမ္းေရး၊ စာမတတ္သူပေပ်ာက္ေရး၊ အစာငတ္မြတ္သူပေပ်ာက္ေရး၊ ကေလးသူငယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားမဲေပးပိုင္ခြင့္ စသည့္ စီမံကိန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ကုလသမဂၢအျမဲတမ္းကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ပါဝင္လာရေတာ့သည္။

ရုိထရီဘာကေလခရိုင္ ကလပ္တစ္ခုပင္လွ်င္ သက္တမ္း၈၀ေက်ာ္ၾကာျမင့္ေနျပီး ပထမကမာၻစစ္အျပီး စစ္ေဘးၾကံဳၾကရေသာ ႏိုင္ငံမ်ားမွ ကေလးမ်ားအတြက္ ဖိနပ္အရံေပါင္း ၈၀၀၀ေက်ာ္လႉဒါန္းျခင္းမွအစျပဳကာ အာဖရိက၊ ေတာင္အေမရိက၊ အစၥေရးႏိုင္ငံမ်ားသို႔ စာအုပ္မ်ားလႉဒါန္းျခင္း၊ ကမာၻတြင္ ပိုလီယိုေရာဂါပေပ်ာက္ေရးအတြက္ သန္း၃၀၀ေက်ာ္စီမံကိန္းမ်ားကို ဦးေဆာင္ရွာေဖြလႉဒါန္းခဲ့ျခင္း၊ ျပည္တြင္းျပည္ပ စာၾကည့္တိုက္မ်ား၊ ေဆးရံုမ်ား၊ ေက်ာင္းမ်ား၊ သာေရးနာေရးအေဆာက္အဦမ်ားလႉဒါန္းျခင္း၊ ပညာေရးဖလွယ္ေသာအစီအစဥ္မ်ားႏွင့္ ပညာသင္ေၾကးေထာက္ပံံ့ျခင္းမ်ား၊ ႏွစ္စဥ္ ကိုယ္က်င့္တရားျမွင့္တင္ေပးေသာ ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္မ်ားျပဳစု လႉဒါန္းျခင္းမ်ားအျပင္ စာၾကည့္တိုက္မ်ား၊ ေက်ာင္းမ်ား၊ ေဆးရံုမ်ား၊ လူအိုရံုမ်ားတြင္ လုပ္အားေပးျခင္းမ်ားပါမက်န္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေပသည္။

ႏိုင္ငံေပါင္း၂၀၀ေက်ာ္မွ အဖြဲ႕ဝင္ေပါင္း ၁.၂သန္းေက်ာ္ရွိေသာ ရိုထရီကလပ္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ႏိုဘယ္ဆုရွင္မ်ား၊ စာေရးဆရာမ်ား၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ စိတ္ပါဝင္စားမႈခံရကာ ပါဝင္ကူညီၾကေသာေၾကာင့္ လူသားဂုဏ္သိကၡာျမွင့္တင္ေရးႏွင့္ ကမာၻ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥမ်ားကို အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ တတတ္တအား ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိေပသည္။

အခမ္းအနားတြင္ ကလပ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးေကာ္မီတီဥကၠဌ Maxim Schrogin မက္စင္ရႈိဂ်င္မွ “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ တရားမွ်တမႈေပၚေပါက္ေရးၾကိဳးပမ္းခ်က္မ်ား ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔အနစ္နာခံမႈမ်ားဟာ ျမန္မာျပည္သူမ်ားသာမက ကမာၻတဝွမ္းမွ ကၽြႏုပ္တို႔အားလံုးအတြက္ အားက် ဂုဏ္ယူစရာျဖစ္ခဲ့ရေၾကာင္း၊ ၂၀၁၁ခုႏွစ္အတြက္  ကမာၻ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရးၾကိဳးပမ္းသူေရြးခ်ယ္ရာမွာ ရိုထရီအသင္းဝင္မ်ားအျပင္  ဘာကေလတကၠသိုလ္အဓိပတိ၊ ဘာကေလျမိဳ႕ေတာ္ဝန္မ်ားအျပင္၊ ဂုဏ္သိကၡာၾကီးမားေသာ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ ဆႏၵမ်ားလည္းပါဝင္ေၾကာင္း”ရွင္းျပပါသည္။

ေဒါက္တာစိန္ဝင္းက “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ျပည္သူလူထုအက်ိဳးကိုၾကည့္ျပီး ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ ဖြင့္ေပးထားတဲ့ အလြန္က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ေရြးလိုက္ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း။ ျမန္မာျပည္သူမ်ားေရာ ျမန္မာအစိုးရပါ အေမရိကန္ျပည္သူမ်ားရဲ႕ ေလးစားယံုၾကည္မႈကို လိုလားေၾကာင္း။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚကိုေရာက္ရန္ အခက္အခဲမ်ားစြာျဖင့္ ၾကိဳးစားရအံုးမွာျဖစ္ေၾကာင္း။ အခုၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲဟာ အမ်ိဳးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရး၏ စမ္းသပ္ပြဲတစ္ခုသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အေမရိကန္ျပည္သူမ်ား၏ ေစာင့္ၾကပ္ၾကည့္ရႈ ကူညီယိုင္းပင္းမႈမ်ား လိုအပ္ဆဲျဖစ္ေၾကာင္း” ေျပာၾကားပါသည္။  

ရိုထရီခရိုင္ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္ Dave Dacus ေဒ့ဗ္ဒကပ္စ္က “ဤကမာၻၾကီးေပၚတြင္ စစ္ပြဲမ်ားမရွိယံုမွ်ျဖင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးမရရွိႏိုင္ေသးေၾကာင္း လူတစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ အတြင္း အဇၥ်တၱမွာ ျငိမ္းခ်မ္းမႈရေအာင္လုပ္ႏိုင္မွသာလွ်င္ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ အသိုင္းအဝိုင္း၊ အဲဒီကမွတဆင့္ ကမာၻၾကီး ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ လုပ္ႏိုင္မည္ဟုယံုၾကည္ေၾကာင္း၊ ရိုထရီအသင္းဝင္မ်ားသည္ ဤနည္းျဖင့္ ဆပြား ၾကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔ သႏၷိဌာန္ခ်ထားသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း။ ယခုအခါ ပညာေရး၊ ေသာက္ေရသန္႔ရရွိေရး၊ ေရာဂါတိုက္ဖ်က္ေရး၊ စီးပြားဖြံ႕ျဖိဳးေရးစသည့္ကိစၥမ်ားကို ေဆာင္ရြက္လွ်က္ရွိေၾကာင္း။” ကို ရွင္းလင္းေျပာျပပါသည္။

နိဂံုးတြင္ တက္ေရာက္သူမ်ားအားလံုးက-

“ရိုထရီက်င့္စဥ္မ်ားကိုလိုက္နာလ်က္ ကၽြႏုပ္တို႔သည္-

ကမာၻေပၚတြင္ ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္းနားလည္မႈရွိေရး၊ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းမ်ားေပၚထြန္းေရးႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိေရးကို ရည္သန္လ်က္ ဤရက္ဝုသစ္ပင္ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ျမန္မာျပည္သူမ်ား၏ လူ႕အခြင့္အေရးႏွင့္ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ မရပ္မနားၾကိဳးပမ္းေနေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဂုဏ္ျပဳသည္။

ျမန္မာျပည္သူမ်ားလြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ။

ကၽြႏုပ္တို႔၏ယံုၾကည္ခ်က္ ဆင္ျခင္တံုတရားသည္ ဘဝ၏ရံေရြေတာ္သဖြယ္ အပါးမွာအျမဲခစားပါေစ။ ေသျခင္း၏ေနာက္လိုက္မျဖစ္ပါေစႏွင့္။

စစ္ပြဲကိုလည္ပတ္ေစမည့္ယႏၱရားမ်ားတြင္ အသံုးျပဳေသာဘ႑ာေငြမ်ားသည္ အဆံုးသပ္ကာ ျငိမ္းခ်မ္းမႈတည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ျဖစ္ၾကပါေစ။

မိမိတို႔ႏိုင္ငံကိုသာမက ကမာၻ႕မိသားစုဝင္မ်ားအေပၚ ေမတၱာထားႏိုင္ၾကပါေစ။

ကၽြႏုပ္တို႔ရိုထရီအဖြဲ႕ဝင္မ်ား၏ အသက္၊ ေစတနာ သဒၶါတရား၊ စြမ္းအားမ်ားကို လူသားတို႔၏အက်ိဳးစီးပြားအတြက္လည္းေကာင္း၊ ကမာၻေပၚတြင္ ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္းနားလည္မႈရွိေရး၊ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းမ်ားေပၚထြန္းေရးႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိေရးအတြက္ အသံုးခ်ရန္ သႏၷိဌာန္ျပဳသည္။” ဟု သံျပိဳင္ရြတ္ဆိုၾကပါသည္။

အိမ္အျပန္လမ္းတြင္ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံအေၾကာင္းကိုစဥ္းစားေနမိပါသည္။

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔သည္ ေမြးဖြားလာကတဲက ဗုဒၶထံမွ လူ႕သားဂုဏ္သိကၡာျမွင့္တင္နည္း မ်ားျဖစ္ေသာ ၅ပါးသီလ၊ မိဘဝတ္၊ ဆရာ့ဝတ္၊ အၾကီးအကဲဝတ္ စသည္မ်ား၊ လူတင္မက နတ္ခ်မ္းသာ၊ ျဗဟၼာခ်မ္းသာျဖစ္ေအာင္ေနထိုင္နည္းမ်ားျဖစ္ေသာ ၃၈ျဖာမဂၤလာ၊ ဒီဘဝတြင္မက တစ္သံသရာလံုး အျမဲျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ေနထိုင္နည္းမ်ားျဖစ္ေသာ မဂၢင္၈ပါးမ်ားကို ေကာင္းစြာ ၾကားသိျပီးျဖစ္ၾကေလသည္။

အျမင့္ဆံုးေသာ လူ႕သိကၡာျဖစ္သည့္ မဂ္ဥာဏ္ ဖိုလ္ဥာဏ္ရေစမည့္ ေဆာင္ပုဒ္ျဖစ္ေသာ-

“မေကာင္းမႈေရွာင္၊ ေကာင္းမႈေဆာင္၊ ျဖဳေအာင္စိတ္ကိုထားဟူသည့္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ က်င့္စဥ္ကိုလည္း ၄၅သန္းေသာျမန္မာမ်ား ၾကားဖူးၾကျပီးျဖစ္ေလသည္။

ဗုဒၶ၏သေကၤတအမွတ္အသားမ်ားျဖစ္ေသာ ေစတီပုထိုးမ်ား သာသနာ့အေဆာက္အဦးမ်ားလည္း လက္ညွိဳးထိုး၍မလြဲေအာင္ ရွိေနေလျပီ။

ထိုေစတီပုထိုးမ်ားေရွ႕တြင္လည္း ဆုေတာင္း အာမဘေႏၱ ခံၾကသည္မွာလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္။

ဗုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားကို သင္ၾကားေလ့က်င့္ေပးေနေသာ တရားပြဲမ်ား တရားစခန္းမ်ားလည္း အသံမစဲ တသဲသဲ။

စိုက္ပ်ိဳး၍ရေသာေျမမ်ား၊ မွ်တေသာရာသီဥတုမ်ား၊ သယံဇာတမ်ား၊ ကမာၻႏွင့္ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္သည့္ လူသားအရင္းျမစ္မ်ားလည္းရွိေနေပသည္။

သို႔ရာတြင္ ကၽြန္မတို႔ေျမေပၚတြင္ အႏွစ္၅၀ေက်ာ္ၾကာေအာင္ မျငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ေသးပါ။

 “ေသနတ္ကိုင္ေသာလက္မ်ားကို လက္ေတာ့ပ္ကိုင္ေသာ လက္မ်ားအျဖစ္ေျပာင္းေပးမည္” ဟူေသာ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္၏ မိန္႔ခြန္းႏွင့္

ဆရာေတာ္ဓမၼေဘရီ၏ “ႏႈတ္တြင္ေဆာင္ပဲရတယ္ သရုပ္ေဆာင္မွာေတာ့ညံ့ေနေသးတယ္”ဆိုေသာ အဆံုးအမကိုသာ ၾကားေယာင္ေနမိပါေတာ့သည္။

၃၊၉၊ ၂၀၁၂။