ပါးစပ္ ဟ လို႔ မရလို႔ပါ။

မတ္လ ၃၁ ရက္ စေနေန႔က ျမန္မာအေမရိကန္အမ်ိဳးသမီးမဟာမိတ္အသင္း Burmese American Women’s Alliance BAWA က အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ျမန္မာမ်ားကို ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ စား ဝတ္ ေနေရး ကိစၥေတြမွာ အခက္အခဲ နည္းရေလေအာင္ ကူညီႏိုင္ဖို႕အတြက္ အသစ္ေရာက္လာသူမ်ားနဲ႔ မိတ္ဆက္ေတြ႕ဆံုပြဲေလးလုပ္ပါတယ္။

မၾကီးေရာက္လာျပီးမွ ေဖေဖၚဝါရီလ ၁၈ရက္ေန႔ကလည္း အသစ္ေရာက္လာသူ ျမန္မာမ်ားကို အျမဲတမ္းေနထိုင္ခြင့္ကိစၥ၊ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ေလွ်ာက္ရန္ကိစၥ၊ မိသားစုေခၚရန္ကိစၥစတဲ့ လူဝင္မႈၾကီးၾကပ္ေရးဆိုင္ရာကိစၥေတြမွာ အခက္အခဲမရွိရေလေအာင္ သက္ဆိုင္ရာ ေရွ႕ေနမ်ားကို ဖိတ္ေခၚျပီး ေဆြးေႏြး ေမးျမန္းပြဲေလးလုပ္ေပးခဲ့ပါေသးတယ္။

BAWA ကို ၁၉၉၉ခုႏွစ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ လမ္းညႊန္မႈနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ အားသာခ်က္နယ္ပယ္ေတြျဖစ္တဲ့ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈကိစၥရပ္ေတြမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈ တိုးျမွင့္လာေစဖို႔အတြက္ ရည္ရြယ္ျပီး ဒီအသင္းကိုဖြဲ႕စည္းခဲ့ၾကတာပါ။

စေနေန႔အခမ္းအနားမွာ အသစ္ေရာက္လာၾကသူေတြက မြန္ျပည္နယ္ ႏွစ္ကရင္ကတစ္ေယာက္၊ ခ်င္းျပည္နယ္ ဟားခါးနဲ႔ တီးတိန္က၂ေယာက္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ကတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ မၾကီးကေတာ့ ေဆြမ်ိဳးစပ္လို႔ ေကာင္းသြားတာေပါ့။

BAWA နဲ႔ အတူ ျမန္မာမ်ားကိစၥကို အကူအညီေပးေနတဲ့ One Developing World http://www.magiclink.net/~odw/ အဖြဲ႕မွ ဒါရိုက္တာ ဘာဘီက ၾသဂုတ္လတုန္းက ျမန္မာျပည္သြားခဲ့တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကိုလည္း ေဖါက္သည္ခ်ပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ လူရႊင္ေတာ္ပါပါေလးရဲ႕ ပ်က္လံုးလည္းပါတယ္။

တေန႔မွာ ဂ်ပန္ျပည္က သြားေဆးခန္းတစ္ခုကို ျမန္မာတစ္ေယာက္ေရာက္လာပါတယ္။ သူ႕သြားက်န္းမာေရးကိစၥ ကုသခ်င္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာဝန္က-

“ခင္ဗ်ား ဂ်ပန္ျပည္မွာ ကုရင္ ပိုက္ဆံ အမ်ားၾကီး ကုန္မွာေပါ့။ ျမန္မာျပည္က်မွ ကုပါလား။”

လို႔ အၾကံေပးပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အဲဒီျမန္မာက-

“ဟာ မျဖစ္ဘူးဆရာ၊ ဒီမွာပဲ ကုေပးပါ”

“ဟင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ”

“ျမန္မာျပည္မွာ ပါးစပ္ ဟ လို႔မရဘူး ဆရာရဲ႕”

ဝါး ဟား ဟား။

အခု အဲဒီသြားဆရာဝန္က ျမန္မာျပည္ကိုေရာက္သြားျပီး သြားေဆးခန္းတစ္ခုကို ေရာက္သြားပါတယ္။ အဲဒီမွာ သူ႕ဆီမွာ သြား လာကုဖူးတဲ့ ျမန္မာကို ျပန္ေတြ႕ပါတယ္။

“ဟင္ ခင္ဗ်ား ဟိုတခါတုန္းက ဂ်ပန္မွာ သြားလာကုတဲ့လူမဟုတ္လား”

“ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာ”

“ဂ်ပန္မွာ သြား လာမကုေတာ့ဘူးလား”

“အခု ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပါးစပ္နဲနဲ ဟ လို႔ ရသြားျပီဆရာ”

ဝါး ဟား ဟား။

တရားမွ်တေသာေရြးေကာက္ပြဲကို ဂုဏ္ျပဳလွ်က္။

၄၊ ၁၊ ၂၀၁၂။